کالبدشکافی مجملی از دو نگرش جبهه متحد و جبهه پایداری
به عرصه انتخابات مجلس نهم
انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی در حالی به روزهای نهایی خود نزدیک می‌شود که عملا دو لیست محوری و چند فهرست ثانوی در اردوگاه اصولگرایان خودنمایی کرده است و این امر در ظاهر ابهاماتی را برای بدنه جبهه اصولگرایان و توده‌های مردم به همراه داشته و کار را در انتخاب نمایندگان دشوار کرده است.
برای عبور از این سردرگمی و تشخیص آنکه چه باید کرد باید منطق دو نوع نگرش قالب در جبهه اصولگرایان به حضور در صحنه انتخابات را مورد بررسی قرارداد و آنگاه با موجه دانستن هر کدام از این دو نگرش، رفتار انتخاباتی شایسته ای را برگزید.
منطق ائتلاف و اتحاد
اولین نگرش، صحنه انتخابات مجلس را صحنه رقابت جریان اصولگرا با رقبایی می‌داند که در درون جریان اصولگرا قرار ندارد. این نگاه معتقد است که در مقابل جریان اصولگرا حداقل سه جریان در تلاش است تا فاتح انتخابات آتی و کرسی های مجلس گردد و اصولگرایان نمی‌توانند نسبت به این جریانها بی‌تفاوت باشند و یا وزن آنان را کم اثر ببینند و اگر از این مساله غفلت ورزند، بی‌شک بازنده انتخابات خواهند بود.
جریان اول که خطرناکترین آن نیز هست، جریان اصلاح طلبی است که در خوشبینانه ترین حالت در فکر شکل دادن مجلسی چون مجلس ششم است و در بدترین حالت خواسته ها و برنامه‌های فتنه سبز را دنبال می‌کند. این جریان هرچند نتوانسته با چهره‌های شاخص خود وارد میدان شود، اما در تلاش است تا آهسته و بدون تابلو و به اصطلاح معروف - چراغ خاموش و با مهره های سفید - فاتح انتخابات شده و با گذر از معرکه انتخابات پرچم خود را علنی کند.
نوشته شده توسط :مهدی سعیدی::نظرات دیگران [ نظر]