به نام خدا

بحث اول

در حالت کلی هدف از آفرینش ، تکامل انسان بوده است.انسان بعنوان یک موجودی که از مجموعه ی غرایز و فطرت است باید برای در کنترل گرفتن این غرایز خود با کمک گرفتن از دین به سعادتی که هدف دین هم بوده است برسد
دین مجموعه دستوراتی که به تعدیل غرایز انسان کمک می کند را تحت عنوان علم اخلاق برای ما عرضه کرده است

هدف بر این است که با آوردن مباحثی موجز در این باره قدمی کوچک در بین هیاهوی سیاسی داشته باشیم

اولین قدم در مباحث اخلاق ، اینست که علمای علم اخلاق معتقدند ، هدف از علم اخلاق تهذیب نفس است.خب اولین سوالی که مطرح می شود اینست که منظور از این تهذیب نفس کدام نفس است؟

آیا همان نفحه ی الهیه است که ملاک برتری انسان بر فرشتگان است و از آن تعبیر به " روح الله " می شود؟
آیا نفس ملهمه است که خدا به آن سوگند یاد فرموده و فجور و تقوا را به آن الهام کرده است؟
آیا نفس اماره به سوء است که همواره  انسان را به بدی می خواند؟
آیا نفس لوامه است که انسان را از فساد و تباهی باز می دارد و انسان بزهکار را همواره سرزنش می کند؟
آیا نفس مطمئنه است که به ندای " ارجعی الی ربک راضیه مرضیه" مفتخر می شود؟
و آیا فطرة الله است که خداوند انسان را بر آن سرشته است؟

خلاصه این کدام نفس است که شناخت آن شناخت خدا است؟

پاسخ اجمالی اینکه منظور علمای اخلاق مجموعه ی همه ی اینها است، که شخصیت انسان را می سازند

----------------------------------

توضیح : در این نوشتارها از کتاب نقطه های آغاز در اخلاق عملی حضرت ایت الله مهدوی کنی دامت برکاته کمک می گیرم

به امید تحقق مکارم اخلاق
یامهدی عج