دکتر جلیلی روز جمعه در اولین سخنرانی خود در همایش «مقاومت رمز پیشرفت» گفتمان اصلی خود را گفتمان اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله معرفی کردند. ایشان با ارجاع مکرر به پیام امام خمینی رحمه الله علیه در باب پذیرش قطع نامه 598، از حرکت به سمت ریشه کنی لیبرالیسم و نظام سرمایه داری و سازش ناپذیری با سلطه گران جهانی سخن گفتند: « مسیر پیشرفت انقلاب اسلامی وقتی مورد تهدید قرار می‌گیرد که اندیشه اسلام ناب محمدی انکار شود؛ یعنی گفتمانی که امام عظیم الشأن آن را احیا کرد و مقام معظم رهبری نیز آن را دنبال می‌کند این گفتمان مسیر پیشرفت و تعالی کشور را رقم می‌زند و تمام دشمنان انقلاب اسلامی تمام سعی خود را انجام دادند تا اجازه ندهند این گفتمان ریشه بدواند و با همه توان از طریق مقابله سخت‌افزاری و نرم‌افزاری تلاش می‌کنند تا این گفتمان پا نگیرد.»

ایشان در گفتگوی ویژه خبری شبکه دو عنوان کردند :«گفتمان اسلام ناب» بیش ترین انگیزه بنده برای اعلام کاندیداتوری بود. گفتمانی که اکنون تنها شعار نیست و با انقلاب اسلامی محقق شده است و می‌توان آن را در همه زمینه های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، سیاست خارجی و داخلی جاری کرد.

برای آشنایی بیشتر با یک چارچوب اندیشه ای می توان به توضیح و تفصیل محورهای راهبردی و کارکردی آن پرداخت. اما اهل منطق، تعریف اشیاء به ضد آن را نیز از شیوه های معلوم کردن ماهیت مفاهیم دانسته اند. یعنی معلوم کردن نقاط افتراق دو یا چند مقوله با یکدیگر.

این نوشته قصد دارد با مقایسه سه گفتمان موجود در فضای اصلی کشور و یا به تعبیر حضرت امام، دو گفتمان اسلام ناب و اسلام آمریکایی را در آستانه انتخابات 1392 با یکدیگر مقایسه کند.

برای آنکه مطلب از اختصار و صراحت بیشتر باشد و به علاوه عدم تمایل آقای دکتر جلیلی بر رفتارهای تقابلی و واکنشی از بررسی جزئیات و مصادیق صرف نظر کرده و به مقایسه تئوریک گفتمانی و کارکردی، گفتمان های مقابل بسنده می شود.

1.استکبار ستیزی: 
«ما درصدد خشکانیدن ریشه¬های فاسد صهیونیزم، سرمایه داری و کمونیزم در جهان هستیم. ما تصمیم گرفته ایم، به لطف و عنایت خداوند بزرگ، نظام هایی را که بر این سه پایه استوار گردیده اند نابود کنیم، و نظام اسلام رسول اللّه- صلی اللّه علیه و آله و سلم – را در جهان استکبار ترویج نماییم. و دیر یا زود ملتهای دربند شاهد آن خواهند بود. ما با تمام وجود از گسترش باج خواهی و مصونیت کارگزاران امریکایی، حتی اگر با مبارزه قهرآمیز هم شده باشد، جلوگیری می کنیم...» پیام امام به مناسبت پذیرش قطع نامه598

ادامه مطلب...

صحنه مذاکرات دیپلماتیک کشورها به دلایل مختلف معمولاً به صورت محرمانه باقی مانده و عموم مردم از جزئیات آن اطلاعی نخواهند داشت. البته سخنگویان و یا خود مذاکره کنندگان در نشست خبری نتایج و مختصری از آن چه لازم می‌بینند را بازگو می‌کنند. اما مهم‌تر از آن‌که چه سخنانی در جلسه رد و بدل می‌شود و چه اتفاقی در اثنای مذاکرات رخ می‌دهد، توجه به نکته مهم مبنای مذاکره دو جانبه است، «قدرت».

هر طرف میز گفتگو مبتنی بر توان و قدرت اقتصادی، نظامی، سیاسی، فرهنگی، جمعیتی و …، بسته به موضوع، خواستار برآمدن مطالباتشان از طرف مقابل هستند. عقد یک قرارداد تجاری، تعیین یک خط مرزی تا مشخص شدن چارچوب تعاملی کلان در مسائل سیاسی و اقتصادی بین دو کشور و یا چند کشور همگی بر اساس میزان توانایی کشورها رقم می‌خورند. لذا کسانی که به نمایندگی از ملت‌ها وارد صحنه گفتگوهای دیپلماتیک می‌شوند باید بیشترین شناخت را از میزان قدرت و موونه خود داشته باشند. تا از سویی در رقابت بیشینه کردن منافع دولت و ملت خود کوتاهی نکنند و از سوی دیگر نباید در بلندپروازی‌های غیرمنطقی موجبات دردسر کشور خود را فراهم کنند.

مذاکرات هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران نیز از همین قاعده پیروی می‌کند. آن کسی که در صحنه مذاکرات حاضر می‌شود باید یک شناخت جامع و کامل از قدرت اقتصادی، نظامی، اطلاعاتی، سیاسی و از همه مهم‌تر قدرت مردمی یا قدرت نرم کشور خود داشته باشد.

بدون آن که نیاز باشد تا از اسرار و اطلاعات پشت پرده استفاده شود، می‌توان در برخی گزاره‌ها را مورد دکتر سعید جلیلی پیش‌فرض انگاشت.

ادامه مطلب...

تاریخ مختصر تعامل استعمار و خاورمیانه

دولت‌های قدرتمند غربی در تعامل با ملت ها و سرزمین های دیگر از آغاز خوی استکباری و استعلاجویی به خود گرفتند. آنها در طمع یافتن سرزمین های تازه، منابع طبیعی جدید و نیروی کار ارزان تر وارد ممالک دیگر شدند. هرچند این ورود با کشتی‌های توپدار آغاز شد ولی پرچم، پرچم استعمار و آبادانی بود. استعمارگران با وعده ایجاد رفاه و امنیت بیشتر و بهتر، کشورهای دیگر را محل تاخت و تاز خود قراردادند. البته تحمل ملت ها به سرعت به سرآمد و نبردهای مسلحانه در سراسر مستعمرات از جمله جهان اسلام موجب شد به تدریج استعمار قدیم، یعنی حضور نظامی مستقیم مضمحل شود و کشورها خواستار پیشرفت بدون حضور خارجی شوند.

کشورهای غربی بر آن که بتوانند اطاعت و فرمان بری مردم این مناطق را حفظ کنند، باید آنها را مجاب می کردند که پیمودن راه غربی ها تنها راه نجات است و این مسیر جز با تحقیر توانمندی‌های ملت‌ها بدست نمی‌آمد. جز با عقب مانده نگاه داشتن مستعمرات حاصل نمی‌شد. مردمان سرزمین های مستعمره می‌بایست به این اندیشه دل می‌دادند که کشور استعمارگر دارای پیشرفت و بهره‌مندی ویژه‌ای از منابع طبیعی و انسانی است که به او اجازه می‌دهد برای ارتقاء و بهبود وضع کشور مستعمره دستورالعمل بنویسد و حاکم مد نظر خود را جای‌نشین کند. در کنار حکام محلی، مشاوران انگلیسی و فرانسوی و … قرار دهد تا صلاح و فساد کشورهای تحت سلطه را تشخیص دهند. فاستخف قومه فأطاعوه… استکبار فرعونی و استکبار تمدنی جدید تفاوت چندانی با یکدیگر ندارد.

بعد از جنگ جهانی دوم رقیب درون گفتمانی شوروی سربرآورد و این بار تئوری‌های مختلف توسعه و نوسازی از دانشگاه‌های غربی بود که در کشورهای جهان سوم به منازعه گذاشته می‌شد ولی در نهایت آن چه که دست مشتاقان توسعه و تمدن را گرفت، همان عقب ماندگی سابق با دولت هایی دیکتاتوری و مستبد بود.

وقوع انقلاب اسلامی نواخته شدن زنگ پایانِ مکاتب متداول پیشرفت کن در جهان شد و آغاز مدل جدیدی از پیشرفت و تعالی که محور آن اتکاء به خدا بر پایه تلاش انسانی است.

اتحاد جماهیر شوروی در اثر اشتباه استراتژیکی که رهبران سیاسی و بنیانگذاران فکری این مکتب، در انکار الهیات و معنویات انجام دادند، از هم فروپاشید و عرصه را برای غرب سرمایه‌داری خالی کرد. دهه نظم نوین جهانی به رهبری آمریکا به وقایع مشکوک 11 سپتامبر ختم شد. ایالات متحده به درستی احساس کرد سبک زندگی آمریکایی و لیبرالیسم اقتصادی و فرهنگی در کشورهای منطقه خاورمیانه و جهان اسلام، که صاحبان بیشترین منابع انرژی مورد پذیرش واقع نشده است. از سوی دیگر مقاومت جمهوری اسلامی در برابر فشارهای اقتصادی و نظامی منجر به تلاءلو هرچه بیشتر جمهوری اسلامی شده و درنتیجه متحدان منطقه ای اش در آستانه سقوط قرار گرفته اند. لذا برای حفظ متحدانش و طراحی نقشه «خاورمیانه» ای جدید به صورت نظامی وارد منطقه شد.

مظاهر قدرت و بالندگی جمهوری اسلامی

کنترل ایران به عنوان مهمترین منبع چالش در برابر اندیشه های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی آمریکایی مهمترین دغدغه آمریکایی ها بود. ایران با یک دهه مقاومت در برابر فشار نظامی یک گردنه بسیار مهم را پشت سرگذارده بود. دهه دوم و سوم عمر جمهوری اسلامی نیز در آماج فشارهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و دیپلماتیک در چشم مردم کشورهای منطقه با پیشرفت روزافزون هم زمان می شد.

پرتاب ماهواره بر امید، دستیابی به دانش فن‌آوری هسته‌ای و حفظ آن، غلبه بر فتنه عظیم 88، نشاط عظیم معنوی‌ سیاسی علمی جوانان ایرانی مسائلی نیست که با سیاه‌بازی رسانه‌ای مکتوم بمانند. البته در یک جمع‌بندی باید غلبه جمهوری اسلامی بر عداوت‌ها و بحران آفرینی غربی‌ها را مهمترین دست‌آوردی دانست که دائما در حال نورافشانی و درخشش بیشتر است. نظام سلطه با تکیه بر امپراتوری رسانه‌ای خود مشکلاتی که علیه جمهوری اسلامی و ملت ایران بوجود آورد را با ضریب ده‌ها برابر بازتاب می‌داد تا کسی خیال حرکت در مسیر ایرانیان را نداشته باشد و دم به دم امید سقوط قریب الوقوع می‌داد. لذا این سال‌هایی که کشورهای غربگرای منطقه یکی پس از دیگری سقوط می‌کنند و بحران اقتصادی و اجتماعی اروپا را درنوردیده است و طلایه‌های آن در آمریکا نیز دیده می‌شود، تحقق پیش‌بینی‌های امام خمینی و مقام معظم رهبری و مسئولین کشور ایران است که نوید چنین روزهایی را می‌دادند در خاطره ملت‌ها پررنگ‌تر می‌شود.

شکست های پی در پی اسرائیل در لبنان و فلسطین در برابر مدل انقلاب اسلامی و موفقیت ملت عراق در دولت سازی با کمک ایران در آستانه دهه چهارم عمر جمهوری اسلامی منجر به بیداری اسلامی در کشورهای اسلامی خاورمیانه گشت.

آمریکا، غرب و استکبار جهانی با مدل های مختلف تلاش کردند تا سیادت خود را به ملت های منطقه تحمیل کند ولی به دلیل آگاهی عملی و تجربی ملت‌ها به دروغ بودن وعده های شیطانی غرب، اراده برای حرکت به سمت مدل اسلامی‌ایرانی پیشرفت آغاز شده است. به همین دلیل کارشکنی شیطان بزرگ و ایادی اش در کشورهای اسلامی به اشکال مختلف شدت می گیرد. تلاش در جهت هزینه‌مند نمودن خروج از منظومه قدرت غرب، برای پشیمان کردن مردم منطقه در دستور کار قرار می‌گیرد.

رئیس جمهور دهه پیشرفت و عدالت