الان هم یک عده‌اى مردم را میترسانند:
آقا بترسید. مقابله‌ى با آمریکا مگر شوخى است؟ پدرتان را در مى‌آورند!
آن جنگ نظامى‌شان، این تحریمشان، این فعالیتهاى تبلیغى و سیاسى‌شان. "مرجفون" همینهایند.
در یک چنین شرائطى، شرح حال مؤمن این است: «هذا ما وعدنا اللّه و رسوله»؛
ما تعجب نمیکنیم؛ خدا و رسولش به ما گفته بودند که اگر پابند به توحید باشید،
پابند به ایمان به خدا و رسول باشید، دشمن دارید؛ دشمنها سراغتان مى‌آیند.
دیدیم بله، آمدند.
«و صدق اللّه و رسوله و ما زادهم الاّ ایمانا و تسلیما»؛
ایمانشان بیشتر شد.
حضرت آقا در دیدار روحانیون خراسان شمالی 1391/07/19

از بزرگترین امتیازات شیعه بر سایر مذاهب این است که پایه و زیربنای اصلی آن محبت است. از زمان شخص نبی اکرم که این مذهب پایه گذاری شده است زمزمه محبت و دوستی بوده است، آنجا که در سخن رسول اکرم جمله « علی و شیعته هم الفائزون » را می شنویم، گروهی را در گرد علی می بینیم که شیفته او و مجذوب او می باشند، از اینرو تشیع مذهب عشق و شیفتگی است، تولای آنحضرت مکتب عشق و محبت است. عنصر محبت در تشیع دخالت تام دارد. تاریخ تشیع با نام یک سلسه از شیفتگان و شیدایان و جانبازان سر از پا نشناخته توأم است.

علی همان کسی است که در عین اینکه بر افرادی حدالهی جاری می ساخت و آنها را تازیانه می زد و احیاناً طبق مقرارت شرعی دست یکی از آنها را می برید باز هم از او روبر نمی تافتند و از محبتشان چیزی کاسته نمی شد، او خود میفرماید: « اگر با این شمشیرم بینی مؤمن را بزنم که با من دشمن شود، هرگز دشمنی نخواهد کرد و اگر همة دنیا را بر سر منافق بریزم که مرا دوست بدارد هرگز مرا دوست نخواهد داشت، زیرا که این گذشته و بر زبان پیغمبر امی جاری گشته که گفت: یا علی، مؤمن تو را دشمن ندارد و منافق تو را دوست نمیدارد. »

(جاذبه و دافعه علی علیه السلام / ص 34)

ای حرم غریب تو کعبه قلب ما حسن                کریم آل فاطمه امام مجتبی حسن

شنبه 14 مرداد 1391 مصادف است با نیمه ماه مبارک رمضان که سالروز میلاد کریم آل فاطمه امام حسن مجتبی علیه السلام می باشد .

ما هم به همین مناسبت این صفحه را مزین می کنیم به چند روایت نورانی از آن حضرت تا با خواندن آنها دل هایمان نورانی شود .

امام حسن علیه السلام : اندیشه کنید زیرا اندیشه کردن مایه ی زنده دل بودن مردم بیناست .

امام حسن علیه السلام : مؤمن از زندگی توشه می گیرد و کافر به همین لذت آنی خشنود است .

امام حسن علیه السلام : از گذشته عبرت بگیرید و از آثار گذشتگان پند .

امام حسن علیه السلام : هیچ تنهایی وحشتناکتر از خودپسندی نیست .

امام حسن علیه السلام : شنواترین گوشها آن است که از اندرز و نصیحت پند پذیرد .

امام حسن علیه السلام : بیناترین چشمها آن است که در راه خیر بکار افتد .

امام حسن علیه السلام : دور اندیشی آن است که پیوسته منتظر پیدا شدن فرصت نباشی و همی به چالاکی بپردازی .

امام حسن علیه السلام : پستی آن است که نعمت را ناسپاسی کنی .

امام حسن علیه السلام : هر جماعتی که مشورت با یکدیگر و همفکری پرداختند و به کمال مطلوب رسیدند .

امام حسن علیه السلام : فرصت بسرعت از دست می رود و بکندی باز می گردد .

امام حسن علیه السلام : در مجازات خطاکار شتاب مکن و میان خطا و مجازات ، راهی را برای عذر خواهی قرار ده .

   ای دل دل شکستگان عاشق و مبتلای تو      روح گرفته آبرو از نفس و صفای تو 

   نغم? عشق عاشقان زمزم? ولای تو            بود و نبود عالمی در نعم از ولای تو 

 ای حرم غریب تو کعبه قلب ما حسن          کریم آل فاطمه امام مجتبی حسن

« گلچین اشعار از سایت  دعبل خزاعی»

در فلسفه غرب تا آنجا که ممکن بوده به حیثیت ذاتی انسان لطمه وارد شده و مقام انسان پایین آمده است. آنگاه اعلامیه ای بالا بلند در باره ارزش و مقام انسان و حقوق مقدس و غیر قابل انتقالش صادر می کند و همه افراد بشر را دعوت می کند که به این اعلامیه بالا بلند ایمان بیاورند.

(نظام حقوق زن در اسلام / ص 141)

عاقبت به خیری مهمه، باید ببینیم در کدام صف ایستاده ایم؟

آنهایی که در آستانه ماه مبارک رمضان ، آرزوی شنیدن قرائت ربنای شجریان را دارند، خوب است مطلب ذیل را بخوانند :

یک چهارم از شب گذشته بود که امیرمومنان علی (ع) از مسجد کوفه بیرون آمد و به سوی منزل رهسپار گردید. کمیل بن زیاد که از اصحاب خاص و مخلص آن حضرت بود، همراه آن حضرت حرکت می‏کرد، در راه به در خانه‏ ی مردی رسیدند، صدای قرآن را از خانه وی شنیدند.

او نیمه شب برخاسته بود و قرآن می‏خواند، علی (ع) و کمیل شنیدند او این آیه را با صدای دلنشین و پرسوز می‏خواند:  امن هو قانت اناء اللیل ساجدا و قائما یحذر الاخره و یرجو رحمه ربه...

(آیا کسی که در دل شب به اطاعت خدا و سجده و قیام به سر برد و از آخرت ترسان و به رحمت خدا امیدوار است، با کسی که با گناه و کفر زندگی می‏کند یکسان می‏باشد؟!»  (سوره زمر/ آیه 9)

کمیل در دل خود آهی کشید. صدای دلنشین قرآن، آن هم در دل شب و از لبان یک انسان شب‏ زنده‏ دار، او را به نشاط آورد، ولی چیزی نگفت.

امام به کمیل توجه کرد و فرمود: «صدای دلنشین این شخص تو را نفریبد، این قاری قرآن، از اهل جهنم است که به زودی راز این مطلب را به تو خبر خواهم داد.»

کمیل، در حیرت و تعجب فرورفت، از این رو که امام (ع) از فکر و نیت او آگاه گشته و گواهی می‏دهد که آن قاری قرآن از اهل دوزخ است!!

مدتی از این جریان گذشت، تا اینکه ماجرای خوارج نهروان پیش آمد و آنها بر ضد علی (ع) اعلام جنگ کردند و در سرزمین نهروان، جنگ خونینی بین سپاه علی (ع) با سپاه خوارج درگرفت و همه‏ ی خوارج جز 9 نفر فراری- کشته شدند.

کمیل در جبهه همراه علی (ع) بود - علی (ع)، به کمیل رو کرد و فرمود: با من بیا سپس هر دو نفر به اتفاق هم کنار کشته‏ ها و سرهای بریده که به زمین افتاده بود رفتند، علی (ع) سر شمشیرش را بر سر کشته‏ ها می‏ نهاد، تا اینکه نوک شمشیر را بر سر همان قاری قرآن نهاد و فرمود: ای کمیل امن هو قانت آناء اللیل... این سر همان شخصی است که نیمه شب این آیه قرآن را می‏خواند و تو را مجذوب ساخته بود.

کمیل امام را بوسید و از آرزوی جاهلانه خود استغفار کرد.

(داستان های نهج البلاغه – محمد محمدی اشتهاردی ص 295 )