دیپلماسی جریان انحرافی به کدام سو می‏رود؟!

سیر تحولات منطقه‌ی خاورمیانه عربی و شمال آفریقا در چند ماه اخیر،بیش‌تر نگاه‌های دنیا را معطوف به خود کرده است، جریانی که با تعبیر رهبر معظم انقلاب(مدظله‌العالی) ازآن با عنوان «بیداری اسلامی» می‌توان یاد نمود. در حالی که دکتر احمدی‏نژاد، با شعارهای ضدصهیونیستی، بیش از همه این رژیم و کشورهای محور سازش را نگران ساخته‏بود، روی‏دادهایی چون طرح دوستی با «غاصبان فلسطین»، سفر «حمیدرضا بقایی» به مصر و «اسفندیار رحیم‌مشایی» به اردن به عنوان دو کشور شاخص محور سازش و... دوگانگی را در سیاست خارجی دولت نشان می‌دهد!

رمزگشایی از ابعاد پیدا و پنهان چالش اخیر

حاشیه سازی برای امنیت حاشیه سازان

تأملی بر رویدادهای سیاسی کشور در دو هفته اخیر و نیز تأکیدات بیش از پیش رهبر معظم انقلاب مبنی بر لزوم آرامش روانی مردم، پرهیز از به صحنه کشانده اختلافات سلیقه‌ای و نیز هشدار در خصوص القای دوگانگی در ساختار نظام اسلامی می‌تواند از واقعیت آن چه می‌گذرد و نیز وظیفه فعالان و مؤثرین سیاسی و رسانه‌ای ارزشی و اصولگرا رمزگشایی نماید.

برگردید به مواضع امام!

در میان هیاهوی گفته‌ها و ناگفته‌های سیاسی امروز کشور ما، به نظر می‌رسد حلقه مفقوده‌ای وجود دارد و آن سیره و اندیشه‌ی امام(ره) در رفتار برخی سیاسیون است. به خوبی یاد داریم در کوران تبلیغات انتخاباتی یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری در جریان مناظره با کاندیدای دیگر، ضمن یادآوری فاصله گرفتن رقیبش از راه و روش امام راحل (ره) به او جمله‌ای گفت که در ذهن‌ها ماندگار شد: «برگردید به مواضع امام!» آری این جمله تاریخی ماندگار از سوی کسی که به احیای گفتمان امام (ره) شناخته می‌شد خطاب به کسی بود که با خاطراتش با امام فخر فروشی می‌کرد و عکس با امام افتخار می‌نمود، ولی عکس آن بزرگوار عمل می‌کرد. اما امروز کمی فضا تغییر کرده، فتنه 88 پرده از نفاق مدعیان امام(ره) انداخت و مردم ایران آنان را سران فتنه نامیدند. اما اکنون در دگر سو گویی دوباره امام (ره) به فراموشی سپرده می‌شود. اینجاست که باید به آن عزیز که اول بار این جمله را گفت، آن را برگردانیم و با ذکر برخی نصایح راهبردی آن پیر سفرکرده، تذکار کنیم: «برگردید به مواضع امام!»

منتفی شدن احتمال کاندیداتوری سرکرده جریان انحرافی

پنج شنبه ?اردیبهشت ماه ????، عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان قانون اساسی به منابع خبری گفت که مصوبه اصلاح قانون انتخابات در جلسه شورای نگهبان مغایر با شرع و قانون اساسی تشخیص داده نشد که با تأیید نهایی آن امکان کاندیداتوری سرکرده یک جریان انحرافی منتسب به اصولگرایی منتفی شد.

انقلاب فرهنگی و انقلابیون پشیمان

در آغازین سپیده دم انقلاب اسلامی، از اولین انتظارات اساسی از نظام جمهوری اسلامی، تحول در عرصه‌های مختلف خصوصا عرصه فرهنگ در سطوح عالی و نخبه سازی بود. آن‌چه در سطح دانشگاه‌ها وجود داشت، ادامه روند آموزشی و تربیتی ناکارآمد و بلکه آلوده گذشته در کنار یک زائده جدید، یعنی تبدیل اتاق‌های متعدد دانشگاه به دفاتر ویژه گروه‌های ریز و درشت سیاسی بی ارتباط با مبانی حرکت تحول ساز مردم بود. مدیریت جدید نظام آموزش عالی تنها در صورتی که مدرک مستقیم و قابل ارایه ای از سرسپردگی اساتید به ساواک و یا عضویت در فراماسونری و... دست می‌یافت از ادامه فعالیتشان جلوگیری می‌کرد. علاوه بر این مدیریت وقت دانشگاه‌ها با اتکا به لیبرالیسم حاکم بر دولت موقت خود را موظف می‌دیدند که امکانات دانشگاه را در اختیار تبلیغات سیاسی گروه‌هایی قرار دهند که گاه در نقاط دیگر کشور مسلحانه در برابر نظام ایستاده بودند. اما نکته‌ای باید لحاظ گردد آن است که در این حرکت عظیم طیف وسیعی از نیروهای همراه با انقلاب مشارکت و همراهی داشتند که البته همه آن‌ها بعدا به این همراهی خود ادامه ندادند. اصولا یکی از چالش‌هایی که انقلاب اسلامی در دهه دوم و سوم خود با آن روبه رو بود، طیفی از چهره‌هایی بودند که باید از آن‌ها تحت عنوان «انقلابیون پشیمان» یاد کرد. این گروه که عمدتا روزی جز رادیکال‌ترین نیروهای انقلاب بودند با گذشت یک دهه از انقلاب دچار دگردیسی و استحاله فکری شده و در تحولات نظام سلطه حل شدند. کالبدشکافی جریانات سیاسی کشور نشانگر آن است که این طیف عمدتا متعلق به جریان موسوم به دوم خرداد و طیف اصلاح طلبان هستند. به طورکلی این افراد در سه گروه بازیگران، متولیان و حامیان می‌توان تقسیم نمود. در این نوشتار خواهیم کوشید به برخی از این چهره‌ها اشاره نماییم.