خاک و هوا یک عنصر نیستند

روزی در محضر درس پدرش یعنی محمد باقر ( ع) به این قسمت از فیزیک ارسطو رسید که در جهان بیش از چهار عنصر وجود ندارد که عبارتست از خاک و آب و باد و آتش. جعفر صادق (ع) به این مطلب ایراد گرفت و گفت حیرت میکنم که مردی چون ارسطو چگونه متوجه نگردیده که خاک یک عنصر نیست بلکه در خاک عناصر متعدد وجود دارد و هریک از فلزات که در خاک می باشند یک عنصر جداگانه بشمار می آیند.  

از زمان ارسطو تا دوره جعفر صادق (ع) نزدیک به هزار سال گذشته بود و در آن مدت طولانی عناصر اربعه بطوری که ارسطو گفته بود یکی از ارکان علم الاشیاء محسوب میشد و کسی نبود که به آن عقیده نداشته باشد و در اندیشه هیچکس خطور نمیکرد که با آن عقیده مخالفت نماید . بعد از هزار سال یک پسر که هنوز دواز ده سال از عمرش نمیگذشت( منظور امام صادق علیه السلام است)گفت که خاک یک عنصر نیست بلکه متشکل از عناصر متعدد است . همین پسر عنصر دیگری را هم از لحاظ بسیط بودن تخطئه نمود و گفت : باد یک عنصر نیست بلکه متشکل از چند عنصر می باشد.جعفر صادق (ع) هزارو یکصد سال قبل از علمای قرن هیجدهم میلادی اروپا که اجزای هوا را کشف و از هم جدا کردند گفت که باد( هوا ) یک عنصر نیست بلکه از چند عنصر بوجودآمده است...... شیعیان میگویند که جعفر صادق( ع) این واقعیت علمی و واقعیتهای علمی دیگر را با علم لدنی یعنی علم امامت استنباط کرد. امروز این موضوع در نظر ما عادی جلوه میکند برای اینکه میدانیم که در جهان ما یکصد و دو عنصر وجود دارد امادر قرن هفتم میلادی و اول هجری یک نظریه بزرگ انقلابی بود و عقول بشری در آن قرن نمیتوانست بپذیرد که هوا یک عنصر بسیط نیست و باز میگوئیم که در آن عصر و اعصار بعد تا قرن هیجدهم میلادی اروپا ظرفیت تحمل آن عقیده علمی و انقلابی و چیزهای دیگر را که جعفر صادق (ع) گفت و در فصول آینده ذکر خواهد شد نداشت.

           ادامه دارد...

استراسبورگ تقریباً هر سال کنفرانس هایی برگزار می کرد که آقای صدر (امام موسی صدر)در اغلب آنها شرکت داشتند .
آقای صدر عضو مرکز اسلام شناسی استراسبورگ ( یکی از شهرهای کشور فرانسه) بود و مقام خیلی برجسته ای هم در آنجا داشت . خیلی مورد عنایت استادان و بزرگان آنجا قرار داشت ، ایشان در یکی از جلسات موضوعی را پیشنهاد کرده بود که خیلی مورد استقبال اساتید آنجا واقع شده بود . مطلبی را به طور مستند از امام صادق (ع) نقل کرده بودندکه آنها در جلسه بعد گفته بودند :"واقعیت آن است که این مطلب مستند است ، خوب است دنبال این سوال برویم که صادر کننده این مطلب به چه دانشی دسترسی داشته است که بر آن اساس و در آن زمان ، چنین مطالبی را عنوان کرده است ! آن هم مطالبی که امروز و بعد از گذشت 13 الی 14 قرن هنوز جنبه علمی داشته و دانش روز برای آن پاسخ دارد ؟"
امام صدر می گفتند "می خواستم اینها از این طریق به منبع وحی برسند"
یکی از ثمرات کنفرانس های استراسبورگ کتاب مغز متفکر جهان شیعه امام جعفر صادق (ع) است .

       ادامه دارد...

بسم الله الرحمن الرحیم

چندین سال قبل گروهی از دانشمندان و محققین مرکز مطالعات اسلامی استراسبورگ( یکی از شهرهای فرانسه) زندگانی پیشوای ششم امام جعفر صادق علیه السلام و علوم آنحضرت را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دادند و کتابی با عنوان مغز متفکر جهان شیعه تالیف کردند. نویسندگان این کتاب که هر یک در رشته ای از علوم تخصص دارند و عموما مسیحی هستند ، سخنان امام صادق علیه السلام را با علوم و اکتشافات امروز تطبیق نموده و همه حیرت زده و سرگردانند که ایشان این علوم را از چه منبعی فرا گرفته است.

انشاءالله برای نمونه چند بخش از کتاب مزبور را نقل می کنیم

 اخلاق امام باقر علیه السلام

معاشرت آن حضرت با دیگران در نهایت ادب و بزرگواری بود . به عنوان مثال ابو عبیده از ادب امام باقر (ع) به هنگام سفر روایتی نقل کرده و گفته است : من رفیق راه ابو جعفر بودم . ابتدا من سوار می شدم و سپس آن حضرت . پس چون هر دو بر پشت مرکب سوار می شدیم ، سلام می کرد و احوال می پرسید . مانند کسی که انگار تا این لحظه دوستش را ندیده بود و با من مصافحه می کرد و به هنگام پایین آمدن ، پیش از من فرود می آمد و چون هر دو قرار می یافتیم ، سلام می داد و احوالپرسی می کرد چنان که گویی تازه دوستش را دیده است . پس به او عرض کردم ، ای فرزند رسول خدا کاری می کنی که پشینیان ما چنین نکرده اند و اگر حتی یک بار هم این کار را بکنند ، بسیار است .

امام فرمود : " آیا نمی دانی در مصافحه چه چیزی ( نهفته ) است . دو مومن که با یکدیگر برخورد می کنند و یکی از آنها با دیگری مصافحه می کند گناهان آن دو فرو می ریزد . چونان که برگ از درخت می ریزد و خداوند تا زمانی که آن دو از هم جدا می شوند به آن دو می نگرد ."

در رفتار با مردم نکوکار و عفیف و پاکدامن بود . بدین سان از گناه دیگران تا آنجا که می توانست چشم می پوشید و همین بهترین اثر را در دل مردمان می گذاشت .

  شیخ مفید نیز درباره آن حضرت می گوید : مراتب بخشندگی او در میان مردم مشهور و با وجود کثرت عیال و متوسط بودن وضع زندگی اش به تفضیل و احسان شناخته شده بود .

روز خوشى بود، اصحاب چون پروانه دور وجود مقدّس رسول خدا (ص ) نشسته بودند و از فیوضات معنوى آن بزرگوار بهره مند مى شدند.

پیامبر (ص ) به آنها فرمودند: آیا مى خواهید شما را به زیرکترین زیرکها و احمق ترین احمق ها خبر بدهم ؟

حسّ کنجکاوى ، با مطرح شدن این سؤال عمیق و سرنوشت ساز، تحریک شد، معلوم بود که همه با اشتیاق ، آمادگى خود را براى شنیدن پاسخ این سؤ ال ، اعلام نمایند، همه عرض کردند: آرى .

((اکیس الکیسین من حاسب نفسه و عمل لما بعد الموت ، و احمق الحمقاء من اتبع نفسه هواه و تمنى على اللّه الامانى .))

((زیرکترین زیرکها کسى است که قبل از مرگ ، خود را به حساب بکشد، و کردار نیک براى پس از مرگ انجام دهد،

و احمق ترین احمق ها کسى است که از هوسهاى نفسانى پیروى نماید و در عین حال از درگاه خدا آرزوى رستگارى و بهشت ) را کند.