فرزند دلیر حیدر آمد
عباس امیر لشکر آمد
می خواست نشان دهد ادب را
یک روز پس از برادر آمد

عباس در لغت، به معنای شیر بیشه است!
شیری که شیران دیگر از او بگریزند
مادرش «فاطمه کلابیه» بود که بعدها با کنیه «ام البنین» شهرت یافت.

امام علی - علیه السلام - پس ازشهادت فاطمه زهرا- سلام الله علیها- با ام البنین ازدواج کرد. عباس، ثمره این ازدواج بود.
ولادتش را در شعبان سال 26 هجری در مدینه نوشته‏اند
او بزرگترین فرزند ام البنین بود

وقتی امیرالمؤمنین شهید شد، عباس چهارده ساله بود و در کربلا 34 سال داشت.
کنیه‏اش «ابو الفضل» و «ابو فاضل» بود و از معروفترین لقبهایش، قمر بنی هاشم، سقاء، صاحب لواء الحسین، علمدار، ابو القربه، عبد صالح، باب الحوائج و ... است.
 
عباس با «لبابه» دختر عبید الله بن عباس ازدواج کرد و از این ازدواج، دو پسر به نامهای عبید الله و فضل یافت. بعضی دو پسر دیگر برای او به نامهای محمد و قاسم ذکر کرده‏اند.
 
آن حضرت، قامتی رشید، چهره‏ای زیبا و شجاعتی کم نظیر داشت و به خاطر سیمای جذابش او را «قمر بنی هاشم» می‏گفتند.
در حادثه کربلا، سِمَت پرچمداری سپاه امام حسین - علیه السلام - و سقایی خیمه‏های اطفال و اهل بیت امام را داشت و در رکاب برادر، غیر از تهیه آب، نگهبانی خیمه‏ها و امور مربوط به آسایش و امنیت خاندان حسین - علیه السلام - نیر بر عهده او بود و تا زنده بود، دودمان امامت، آسایش و امنیت داشتند.

 نــــرسد دســت تـــمنــا چــو بــه دامـــان شــما ...مــیـتـوان چــشــم دلــی دوخــت به ایــوان شــما
از دلــم تــا لـــب ایــوان شــمـا راهــی نـیـست ... نیمه جانیست در ایــن فــاصــلـه قـــربان شــما

برادر گرامی حمید بنادر وبسایت خود متذکر شد    مصلحت نظام همان چیزی است که بسیجیان تشخیص داده اند

اینروزها همه افراد و احزاب و گروهها، خودشان را به ولایت چسبانده اند. خیلی ها در اتاق کارشان تصویر جمال امام خامنه ای را نصب می کنند. برخی که نرخ نانشان روزانه تعیین می شود، از نمد ولایت کلاهی رنگین با نقشهای فریبنده دوخته اند تا آن را بر سر ملت بگذراند. اینروزها کوچه ولایت خیلی پر تردد است. آقایان سیاسی با پوشش های مختلف می آیند و می روند.

برخی گفتمانشان را خیلی شاعرانه با کلماتی همچون ولایت، عدالت و خدمت تزئین کرده اند. عده ای هم بر مبنای قوانین تجارت، متناسب با تقاضای مخاطب برای حزب خود مانیفست عرضه می کنند. یکی در این میان، بی آنکه در میدان و یا خیابانهای اصلی نظام باشد، ولایت را یار دیروز و امروز و فردای خود می داند. شخصی هم که خود را فرمانده جنگ معرفی کرده، بسان پدری دلسوز و مهربان به جای ولایت بیانیه و راهکار می دهد.

دسته ای هم با هنر هستند. این دسته اخیر در کلام حامی ولایت و دنبال عدالت بوده و بهای آن را هم هرچقدر باشد نقداً با وجه رایج مملکت می پردازند. از تفحص در احوالات دسته ها و اشخاص ریز و درشت سیاسی که بگذریم، تمام کسانی که به کوچه ولایت پا گذاشته اند راز مانایی ولایت، در ساختار حکومت ایران را خوب دریافته اند.

ادامه مطلب...