به نام خدا

از ایرانیهای شیعه اهل اهواز است.اینطور گفته است،مالیات های ساختگی زیادی برای من درست کرده بودند و اگر می خواستم پرداخت کنم از زندگی ساقط می شدم که والی اهواز عوض شد ، می گویند باطناً شیعه است ولی نمی شد که مستقیم جلو بروم خدمت موسی بن جعفرعلیه السلام رفتم اگر ایشان تأیید کند که شیعه است حل بود.حضرت نامه ای نوشت که سه چهار جمله بیشتر نبود،سه چهار جمله آمرانه راجع به اینکه((قضای حاجت مؤمن ورفع گرفتاری از مؤمن در نزد خدا چنین است والسلام))
نامه را به او رساندم وقتی نامه را شناخت  نامه را بوسید وبعد صورت وچشمهای مرا بوسید،مرا به خانه برد وگفت گرفتاریت چیست؟ گفتم مالیات ساختگی بر من بسته اند دستور داد شبانه دفتر را آوردند واصلاح کردند  وچون آقا نوشته بود ((هرکس مؤمنی را مسرور کند چنین و چنان)) گفت می خواهم خدمتی به شما بکنم هرچه پول نقد دارم با شما نصف کنم و هرچه که جنس و کالا دارم را قیمت کنم و نصف آن را به شما بپردازم
بعداً که رفتم خدمت امام وموضوع را به ایشان گفتم امام خوشحال شد و تبسمی نمود

حال ما چقدر توانسته ایم رضایت امام زمانمان ونائب عامشان را بدست آوریم،در برابر احادیث ائمه معصومین علیهم السلام چقدر متواضع و مطیع هستیم؟

هرکسی که مسؤلیت مراقبت ازموسی بن جعفر علیه السلام را بعهده می گرفت بعداز مدتی منقلب و متحول می شد.حیله ای بکار بردند،کنیز زیبایی را مسؤل مراقبت از او کردند که یا به خیال خودشان موجبات حادثه ای را فراهم کنند یا لاقل بشود زمینه تهمت زدن به ایشان را فراهم کنند
یکوقت دیدند اصلاً در این کنیز انقلاب شده است او هم آمده است و سجاده ای انداخته و مشغول عبادت است.از او پرسیدند چه شده است؟گفت فهمیدم که تاکنون غافل بودم و فهمیدم که باید درحال توبه باشم وبرگردم،تا آخر عمر در این حال ماند

ما چقدر توانستیم سیره حضرات معصومین علیهم السلام را الگو قرار دهیم،چقدر توانستیم "کونوا دعاة الناس بغیر السنتکم" باشیم
تا بحال چند نفر بعد از معاشرت با ما خداجو شده اند،درست است که از انسان های غیر معصوم کار معصوم کردن نیست ولی با توجه به شرایط زمان و مکان،با توجه به نعمت حکومت اسلامی چقدر فعالیت کرده ایم،بدانیم که نعمت جمهوری اسلامی نعمتی است که از آن سؤال می کنند؟

صدای جشن و پایکوبی تا بیرون خانه آمده است،گویا در خانه خبرهایی است.از آنجا عبور می کرد که کنیز خانه برای گذاشتن آشغالها به بیرون خانه آمده است.از او پرسید که صاحب خانه آزاد است یا بنده «خدا»؟ کنیز گفت این جه سؤالی است که می کنی؟این خانه بشر یکی از اعیان واشراف شهر است چطور نمی دانی که آزاد است؟ پاسخ داد بله آزاد است اگر بنده بود که این صداها از خانه اش بلند نمی شد
این گفتگو مدتی طول کشید وکنیز وقتی به داخل برگشت بشر از اوپرسید که چرا دیر کردی،جریان راتعریف کرد.بشر نشانه های مرد را از او پرسید،فهمید که موسی بن جعفر علیه السلام بود.به خود فرصت نداد که کفش پاکند و پابرهنه به دنبال امام دوید وگفت:((من از این ساعت می خواهم که بنده خدا باشم)) وبشر تا آخر عمرش پایدار ماند

ماچقدر احادیث و موعظه های ائمه معصومین علیهم السلام را شنیده ایم بی تفاوت از کنار آن گذشته ایم
آیا وقت آن نرسیده است که بشر حافی شویم و از درون انقلاب کنیم،مثل بشر ثابت کنیم که در خانه اگر کس است یک حرف بس است

 

25 رجب روز شهادت امام موسی کاظم علیه السلام است.
آیا در مجالس عزای آن حضرت شرکت می کنیم؟
آیا مقداری از تاریخ وسیره آن حضرت را مطالعه می کنیم؟
آیا چند حدیث از سخنان ایشان را مطالعه می کنیم؟

آیا دو رکعت نماز به روح ملکوتی اش هدیه می کنیم؟

به آستان مقدس وغریبش در کاظمین 40 صلوات هدیه کنیم

 

 خیلی کار سختی
نیست فهمیدن اینکه توی خونمون چه خبر است؟!،خونه ی ما فقط که نه خونه ی همه
ی ما ،همانجایی که می خواست خانه ی ملت باشد می خواست هر کس از هر کجا که
ماند بیاید دم خونه ی خودش و داد عدل خواهی بزند چراکه از قدیم ها گفتن هیچ
جا خانه ی خود آدم نمی شود!

بنده خدا آمده و می گوید که چرا به
مجلس توهین می کنید؟
یک سوال دارم چه کسی به مجلس توهین کرد؟مردم و
منتقدین یا خودتون؟
توهین آن زمانی بود که آمدید و قرائت تحقیق و تفحص
از امپراطوری دانشگاه آزاد را بردید روی هوا

اصلا تقصیر شما
نیست،تقصیر ماست که همان سال 86 که قرائت تحقیق و تفحص از امراطوری را مانع
شدید راه شما را برای ورود به خانه ی مان نبستیم که بگوییم بفرمایید،خوش
آمدید اینجا خانه ی ملت است و نه خانه ی پول دارها و زور دارها

نه
بهتر که نگاه می کنم می بینم که واقعا تقصیر خودمان بود که به توصیه امام
خمینی توجه نکردیم و بعضی از شما ناخلفان را به خانه ی مان راه دادیم

اماما
خیلی جایتان خالیست...ای کاش بودی که تو به ما می گفتی که تقصیر خودمان
است

اما هنوز هم صدای تو روح خدا می آید که می گویی: نگذارید در مجلس شورا اشخاصی بروند که آنها با
قدرت‌های بزرگ پیوستگی دارند.

در برخورد  با شخصیت امام خیلی اوقات ظلم می شود یعنی
امام را طوری معرفی می کنیم که دوست داشتیم باشد ولی امام ، خودش بود و
شخصیتی که اگر نگوییم بی نظیر بود ولی می توانیم بگوییم کم نظیر بود.

ولی اشکال کار امروز ما اینست که امام را تنها با توجه
به یکی از ابعادشان می خواهیم توصیف کنیم و به قولی بهره برداری خودمان را
بکنیم.من فکر می کنم یکی از مظلوم ترین چهره های انقلاب خود بنیانگذار
انقلاب است چرا که هر حزب و گروه و دسته ای که می رسد برای توجیه خود ،دست
بر روی ابعادی از شخصیت امام می گذارد که مطلوب خودش است که کار نداریم
اصلاح طلب است یا اصولگرا یا هرنام و نشان دیگر-دقیقاً مثل تفسیر به رأی
کردن کنونی از فرمایشات آقا و رفتارهای ایشان- در این وسط هم صدا و سیما
جایگاه خاص خودش را دارد حالا نگویید که این بنده خدا چپ می رود،راست می
رود به این سازمان برمی گرداند چرا که واقغاً مسئولیت سنگینی دارد که زحمات
زیادی می کشد ولی کار زیادی هم هنوز باقیست.

من فکر می کنم اگر بخواهیم بفهمیم که چقدر تصویر سازی
که تابحال ازشخصیت امام شده است با شخصیت حقیقی ایشان فاصله دارد برویم و
باهم چند خاطره و سرگذشت از امام بخوانیم تا خوب برای ما جا بیافتد که چقدر
فاجعه بزرگ است.

حاج سید احمد آقا اینطور تعریف می کنند:((امام شدیداً
عاطفی هستند ،یعنی مثلاً وقتی نجف بودند و بچه ها(گاهی خواهرهایم)می آمدند
آنجا و بعدمی خواستند بروند،طوری بود که هیچ وقت موقع خداحافظی قدرت
ایستادن توی حیاط و دیدن خداحافظی پدرم با انها  را نداشتم،می گذاشتم و می
رفتم)) ایشان همچنین این خاطره را با یادی از برادرشان تکمیل می کنند که
مرحوم برادرم هم همین را می گفتند که:(( من آن لحظه خداحافظی را نمی توانم
ببینم.امام به آن حد عاطفی با فرزندان خود برخورد می کنند.امّا اگر یک ذره
شما فکر کنید این مسائل روی تصمیم گیری هایشان در آن کارهایی که می خواهند
بکنند اثر دارد،ندارد)).

بد نیست که یگ نگاهی به دیوان شعر امام بیاندازیم تا یک
مقدار به عمق فاجعه بیشتر پی ببریم و بفهمیم که امام الان در ذهن مردم با
امام واقعی متفاوت است.البته امام یک انسان نزدیک به انسان کامل بودند
وابعاد شخصیتی ایشان وسیع بود و من هم می خواستم بگویم که برای سیر در این
شخصیت تنها به یک بُعد از آن نپردازیم که در جماران آن بالا نشسته است و
دارد با خشم علیه استکبار سخن می راند که این هم بود و آن هم هست.

 

من این طور فکر می کنم که این اشتباه را درباره حضرت
آقا نباید دوباره مرتکب بشویم ،چه در تفسیر سخنانشان و چه در تفسیر
رفتارهای ایشان.

 

خدایا درک واقعیت
را بدون حب و بغض به ما عطاء کن

یامهدی ع

عکس که بطور اتفاقی در یکی از سایتهای نجومی در مقاله ای که در تاریخ  سوم آوریل 2009  شده پیدا کردم و بی اختیار یاد یکی از علائم ظهور افتادم که بطور مکرر در روایات و احادیث ما آمده است.

شاید بتوان گفت همه ما در انتظار ظهور حضرتش هستیم و گفته می شود منتظران و مشتاقان حضرتش کسانی هستند که علائم ظهور را دنبال می کنند. این نه از باب تعیین تاریخ ظهور بلکه تنبه و عدم فراموشی ظهور حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف می باشد و تنها خداوند به موقع و تاریخ ظهور آگاه است و بس .

نکته دیگر اینکه تکوین و ظهور چنین صحنه هایی (سحابی هایی) در آسمان یکباره اتفاق نیفتاده ، بلکه علم ناقص بشر و تدریجی بودن آن موجب شده با گذشت زمان و پیشرفت دانش نجوم و دستیابی به تکنولوژی های روز ما بتوانیم به این تصاویر دست یابیم. امیدوارم مورد توجه علاقمندان قرار گیرد. آدرس سایت مربوطه و ترجمه آن در انتهای مقاله درج شده است.

و اما احادیث مربوط به ظهور کف دست روشنی در آسمان :

علائمی که پیش از وقوع صیحه تحقّق می‌یابد

در اخبار رسیده از ائمه معصومین اشاره گردیده است که پیش از ظهور یوسف کنعانی، قائم منتظر(عج) نشانه‌هایی به وقوع می پیوندد که خود دلالت بر قریب الوقوع بودن صیحه می‌کند. در این باب، رسول گرامی مطلب را به اجمال برگزار کرده می فرمایند که شب دوم از ماه رمضان نشانه‌ای در آسمان پدید می‌آید

برای سلامتی و ظهور آقا امام زمان (عج)صلوات

 ادامه مطلب...

بسم الله الرحمن الرحیم

 سال 89 توسط مقام عظمای ولایت ، حضرت آیت الله خامنه ای حفظه الله به عنوان سال همت مضاعف و کارمضاعف نامیده شده است.این نامگذاری بعد از سال پر هیجان سیاسی و در اوج کار یک دولت پر کار رنگ وبویی دیگر دارد

قبل از هرچیز باید گفت فرض ما اینست که خواننده گرامی این نوشتار، به ضرورت پیروی از سخن نائب عام امام زمان عج در زمان غیبت آگاه است و به درستی فرمایش های مقام رهبری را واجب الاطاعه می داند

 هر سالی که آغاز می شود بنا به اقتضائات سال و باتوجه به  سند چشم انداز و برنامه های توسعه بنا به صلاح دید رهبرانقلاب به یک اسمی نامگذاری می شود که این نامگذاری ها در ابتدا یعنی بیست سال گذشته بیشتر جنبه نمایشی داشت ولی با روند آگاهی مردم و دغدغه مندی مسئولین این نامگذاری ها بیشتر جنبه کاربردی به خود گرفت و می بینیم که در سال های اخیر این مهم به یک دغدغه عمومی تبدیل شده است که جای کار بسیاری وجود دارد چراکه رهبر معظم انقلاب نیز هنوز رضایت از این قضیه ندارند و در فرمایشاتشان در اولین روز سال  در حرم رضوی ،به آن اشاره می کنند:

 "این شعارها نه فقط یک امر نمایشى است، و نه هم اینجورى است که ما خیال کنیم در این سال، این شعار همه‌ى مشکلات کشور را حل خواهد کرد؛ نه، این تشریفاتى نیست، نمایشى نیست؛ این خط روشنى را به ما نشان میدهد."

 اما نکته ای که باید به آن توجه کرد اینست که همه ی آحاد جامعه وظیفه شرعی و ملی خود باید بدانند که در جهت تحقق این مهم حرکت کنند ولی در این بین باید گفت که وظیفه همه آحاد جامعه یکسان نیست و مسئولیت اقشار مختلف ، متفاوت است

در این بین بار مسئولیت بسیج اعم از بسیج دانشجویی و مساجد و ... بیش از بیش مضاعف خواهد بود چرا که به طور کلی بسیج تعریف خاصی دارد که مختصات خاصی را از مسئولیت ها برای او تعریف می کند.

جایی که رهبر معظم انقلاب به تعریف بسیج می پردازند اهمیت این برای ما بیشتر نمایان می شود

 " وقتى با حقیقت معنا به بسیج نگاه شود...جمعى از بهترین و مؤمن‌ترین مردم در هر عرصه‌اى که کشور و نظام به آن احتیاج دارد، بى‌محابا وارد شوند، همه‌ى توان خودشان را کف دست بگیرند، بیاورند توى میدان، اجر و مزدى هم نخواهند، نام و نشانى هم برایشان مطرح نباشد؛ این خیلى چیز مهمى است "( بیانات در جمع کثیری از بسیجیان،4/9/1388)

 طبق تعریف رهبر انقلاب از بسیج،بسیجیان کسانی هستند که در مواقع حساس که کشور به آن ها احتیاج دارد وارد عرصه عمل می شوند و با یک حرکت جهادی، انقلاب را به اهداف تعریف شده نزدیک می نمایند

 حال برگردیم به شعار امسال که توسط  معظم له انتخاب شده بود

 باید دید که وظیفه عمومی که رهبر انقلاب برای تک تک جامعه تعریف کردند چیست تا بعد از آن بخواهیم بار سنگین تری را برای بسج و بسیجیان تعریف نمائیم

 البته در این مختصر مقال قصد ندارم که تمام آنچه که رهبری برای جامعه تعریف کرده اند را مورد بررسی قراردهم که تنها می خواهم به اولین اولویت که ایشان روی آن تأکید فرمودند یعنی وظیفه داشگاه، اشاره نمایم

 "...عرصه‌هاى گوناگونى وجود دارد: عرصه‌ى علم و تحقیق در درجه‌ى اول، دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتى در همه‌ى زمینه‌ها، علوم تجربى، علوم انسانى در همه‌ى بخشهائى که براى کشور مورد نیاز است، بایستى همتشان را در تحقیق و علم افزایش بدهند؛ مراحل دورترى را در مقابل چشمشان و مد نظرشان قرار بدهند؛ کار را باید متراکمتر کنند.
 من عرض کردم؛ باید جوانان ما همتشان این باشد که با گذشت یکى دو دهه‌ى دیگر، کشورشان را یک مرجع علمى براى دانشمندان جهان قرار بدهند. پس این شد همت مضاعف و کار مضاعف در عرصه‌ى علم و تحقیق."(بیانات در جمع زائرین حرم رضوی،1/1/89)

 تا اینجا مشخص شد که باید در راستای شعار هر سال حرکت کرد و طبق برنامه ای که رهبر انقلاب داده است  دانشگاهیان و بالخصوص دانشجویان علوم انسانی باید با مضاعف کردن همت خود در تحقیق و عرصه ی علم آموزی، کشور را به یک نقطه متعالی برسانند

ولی طبق تعریفی که از بسیج توسط معظم له داده شد می توان نتیجه گرفت که این مسئولیت برای بسیجیان داخل دانشگاه سنگین تر است به خصوص برای دانشجویان علوم انسانی، بطوری که می توان گفت به نوعی از اهم موضوعات برای یک دانشجوی بسیجی علوم انسانی باید محقق کردن این مهم-همت مضاعف و کارمضاعف در علم و تحقیق- باشد

 چراکه اولا شعار امسال همت مضاعف و کار مضاعف است ،ثانیاً اولین اولویت در همت مضاعف و کار مضاعف، رشد کردن در عرصه ی علم و تحقیق است و ثالثاً طبق تعریف بسیج  مسئولیت بیشتر  در خدمت رسانی به انقلاب دارد ورابعاً در بین رشته های دانشگاهی علوم انسانی اهمیت ویژه ای دارد

 البته گفتنی است که رهبر معظم انقلاب چند سالی است که فرمان تولید علم را به دانشگاه های کشور صادر نموده اند ولی متأسفانه حرکت جدی در این زمینه هنوز به راه نیافتاده است وباید گفت که فتنه های اخیر بعد ازانتخابات به دلیل نداشتن علوم انسانی قوی بود که رهبری به طور خاص روی آن تأکید ویژه ای کرده بودند

 فلذا باید گفت برای دانشجوی بسیجی که در رشته علوم انسانی تحصیل می کند امسال به نوعی یک آزمون بزرگ است تا آغازی برای همت و کار مضاعف او شود که باید در یکی دو دهه آینده کشور را به یک مرجع علمی برای دانشمندان جهان قرار دهد

یامهدی ع