طبیعت، مبارزه برای حیات دنیوی و مبارزه برای حیات اخروی. شیاطین جن و انس که همواره در پی یصدون عن السبیل اند راه را سد نمی کنند بلکه صد می‌کنند و راهزنی و از همه اولی تر مبارزه با نفس است که ان النفس لاماره بالسو.
اردوی جهادی یکی از این تمرین هاست. اعتکافی کوتاه در میان حاشیه ها و به حاشیه رانده شده ها. چند سال پیش حاج آقا قاسمیان که با گروهی از مدرسه سروش به بشاگرد آمده بود را دعوت کردیم که در جمع ما سخن بگوید و او از عرفان جهادی گفت و اینکه وجه ممتاز عرفانی که امام به ما شناساند جهادی بودن آن بود. عرفانی که خانقاهی نیست عرفانی که با شمشیر و تفنگ و بیل و کلنگ و کتاب و قلم حاصل می‌شود. حاج سعید قاسمیان از مفهوم ولی نعمت سخن گفت. ولی نعمت یعنی کسانی که به واسطه آنان خداوند به ما نعمت و روزی می‌رساند. اردوی جهادی اما در آن وجه عمران و آبادی اش خلاصه نمی شود اینکه در طول یک اردوی دوازده روزه یک مدرسه دو کلاسه ساخته شود یا بند و آبگیری بنا شود فعالیت عمرانی چشمگیری نیست. ثمره اصلی این اردوها را باید در بستر تاثیرات فرهنگی آن جست.
اساسآ وقوع میزانی از جرم در جامعه طبیعی است اما این به معنای پذیرش جرم به عنوان یک عمل هنجاری و عادی نیست. جرم، جرم است و کوچک و بزرگ هم ندارد. چرا باید جرم تا این حد طبیعی جلوه کند؟ به نظر من در این مساله هیچ دستگاهی به اندازه دستگاه قضایی مقصر نیست. برخورد قوه قضا با جرم، برخوردی نیست که جنبه پیشگیرانه داشته باشد به عبارت دیگر سارقین از قانون نمی ترسند. دادگاه، هیچ هیمنه ای ندارد. حتی یکی از بستگان مغازه دار تعریف می کرد که از مغازه اش موبایلش را دزدیدند و پس از بازبینی تصاویر ضبط شده توسط دوربین مدار بسته سارق را شناسایی کرد و بدون مراجعه به پلیس و دادگاه خودش مستقیمآ از دزد موبایلش را پس گرفت. تا این حد دزدها با خیال راحت دزدی می کنند و به ریش قانون و به ریش آقای آملی لاریجانی می خندند.
نوشته شده توسط :واژگون::نظرات دیگران [ نظر]