سفارش تبلیغ
صبا ویژن







قبل از آنکه مشخص گردد اولین حماسه سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی چه بود پای درس شهید مطهری نشسته و معنای حماسه را مرور می کنیم.

معنى حماسه‏

«کلمه «حماسه» به معنى شدت و صلابت است و گاه به معنى شجاعت و حمیّت استعمال مى‏شود. علماى شعرشناس، منظومه‏هاى شعرى را از نظر محتوا یعنى از نظر نوع معنى و هدف شعر به اقسامى تقسیم مى‏کنند؛ بعضى از منظومه‏ها را منظومه‏هاى غنایى، بعضى را منظومه‏هاى حماسى، بعضى را منظومه‏هاى وعظى و اندرزى، بعضى را منظومه‏هاى رثایى و بعضى دیگر را منظومه‏هاى مدحى مى‏گویند. دیوان و غزلیات حافظ، غزلیات سعدى و دیوان شمس تبریزى، منظومه‏هاى غنایى است؛ یعنى اگرچه هدف در اینها عرفان است ولى لااقل از نظر تشبیب، زبانْ عاشقانه است، سخن از حسن و بى‏اعتنایى محبوب است، سخن از درد فراق و درازى شب فراق و کوتاهى ایام وصال است. اشعار غنایى زیاد است. شعر رثایى یا مرثیه که براى بزرگان دین و سایر بزرگان دنیا و کسانى که منشأ خیر و برکتى بوده‏اند گفته شده است، نوع دیگر شعر است. اشعار رثایى زیاد است. مدح و ستایش هم که الى ماشاء اللَّه، خصوصاً تملّق و چاپلوسى. اشعار حماسى اشعار دیگرى است که معمولًا آهنگ خاصى را مى‏پذیرد. شعر حماسى شعرى است که از آن بویى از غیرت و شجاعت و مردانگى مى‏آید، شعرى است که روح را تحریک مى‏کند و به هیجان مى‏آورد، مثلًا: تن مرده و گریه دوستان به از زنده و طعنه دشمنان‏ مرا عار آید از این زندگى که سالار باشم کنم بندگى‏ این تقسیم بندى اختصاص به شعر ندارد، نثر هم همین‏طور است؛ نثرهاى حماسى داریم، نثرهاى غنایى داریم، نثرهاى رثایى داریم، انواع نثرها داریم. در جنگ صفّین در اولین برخوردى که میان سپاه على علیه السلام و سپاه معاویه رخ مى‏دهد، على روى حساب خودش حاضر نیست که شروع کننده جنگ باشد و تمام کوشش او این است که تا حد ممکن مشکلات و اختلافات را حل بکند، بلکه بتواند معاویه و یارانش را به اصطلاح روبراه بکند، ولى یک وقت متوجه مى‏شود که آنها پیشدستى کرده‏اند و شریعه یعنى جایى را که مى‏شود از فرات آب برداشت گرفته‏اند. على علیه السلام سعى مى‏کند با مذاکره مسأله را حل کند، پیغام مى‏دهد که هنوز بناى جنگ نیست و مى‏خواهیم مذاکره کنیم بلکه مسأله با مذاکره حل بشود، ولى طرف مقابل قبول نکرد.

ادامه مطلب...

  • کلمات کلیدی :

  • نوشته شده توسط :احسان آیتی::نظرات دیگران [ نظر]

    1-استیضاح در پایان عمر دولت.

    در اواخر دولت اصلاحات جمعی از نمایندگان مجلس هفتم که جمعی از اصولگرایان بودند چندین استیضاح را در دستور کار خود قرار دادند. پس از چند استیضاح مقام معظم رهبری در نامه ای خطاب به رییس مجلس وقت مرقوم داشتند:

    «بسمه تعالی

    جناب آقای دکتر حداد عادل ریاست محترم مجلس شورای اسلامی

    با سلام و تحیت

    مجلس شورای اسلامی در دوره هفتم بحمدالله موفق شده است جهتگیری درست فعالیت خود را با ملاحظه نیازهای کشور انتخاب کند. ترجیح مطالبات عمومی و اساسی مردم بر انگیزه ها و گرایشهای دیگر، شاخصه مهمی در این جهتگیری است که به توفیق الهی، مجلس تاکنون به آن دست یافته و همچنان باید بر آن پای بفشارد. لازم میدانم به مناسبت مطرح شدن استیضاح وزیر محترم آموزش و پرورش به جنابعالی و همه نمایندگان عزیز عرض کنم که در شرایط کنونی که ماههای آخر ماموریت خطیر دولت در حال سپری شدن است استیضاح وزیران هیچ سودی برای کشور و دستگاههای مسؤول ندارد و متقابلاً زیانهای محتمل آن بسیار و خطرات آن هشدار دهنده است. البته مجلس موظف است که از همه ابزارهای نظارتی قانونی خود استفاده کند.

    والسلام علیکم جمیعاً و رحمة الله

    سید علیی خامنه ای

    5/11/1383»

    با توجه به نامه معظم له دلیل خارج شدن استیضاح اولا پایان عمر دولت و در ثانی بی فایده بودن آن برای دستگاه مربوطه است که شاید این دلیل به دلیل اول بازگشت نماید چرا که تغییر و تحول در ماههای پایانی جز هزینه جابه جایی به هیچ وجه سبب تحول نخواهد شد. به نظر می رسد شرایط کنونی اگر حساس تر از آن زمان نباشد، بی شباهت با آنچه معظم له فرموده اند نیست و لذا استیضاح وزیر کار سودی برای کشور نداشت! عده ای از نمایندگان مجلس به این مهم اشاره داشتند اما عده قلیلی در مجلس بر این استیضاح تاکید داشتند. جالب است این افراد غالبا کسانی هستند که به رفتار دولت در جا به جایی برخی افراد در دولت اعتراض داشتند و دلیل اعتراضشان همین مطلب بود که در روزهای پایانی دولت تغییر و تحول و یا ادغام یک وزارت خانه کار درستی نیست!

    2-سوال از رییس جمهور مصلحت نیست

    برخی از نمایندگان مجلس نهم سعی داشتند برای دوم رییس جمهور را به مجلس کشانده تا مورد سوال قرار دهند کش و قوسهای این ماجرا از حوصله این نوشتار خارج است و خواننده محترم یقینا به حواشی آن مطلع است. در نهایت نتیجه سوال از رییس جمهور توصیه رهبری به توقف آن بود ایشان ضمن تجلیل از مجلس و دولت فرمودند:

    «من معتقدم که این دو نقطه‌ مثبت تا اینجا انجام گرفته، از اینجا به بعد دیگر ادامه پیدا نکند. همین جا تمامش بکنند؛ همین جا تمام کنند قضیه را. مجلس یک امتحان خوبى داده است، یک امتحان خوبى مسئولین اجرائى داده‌اند؛ این امتحان، امتحان خوبى بود. مردم هم با بصیرتند، مردم میفهمند، تشخیص میدهند. ادامه‌ این کار همان چیزى است که دشمنان میخواهند؛ دوست میدارند این دو قوه را در مقابل هم قرار بدهند؛ یک عده‌اى تحت تأثیر احساسات از این طرف، یک عده‌اى تحت تأثیر احساسات از آن طرف، یک عده‌اى قلمها و وسائل تبلیغ را در روزنامه و در پایگاه اینترنتى و غیره به کار بگیرند و یک فضاى شلوغى درست کنند. نه، کشور احتیاج دارد به آرامش. همه‌ى مسئولین، چه مسئولین تقنین، چه مسئولین قضا، چه مسئولین اجرا، براى اینکه کار خود را انجام بدهند، آرامش لازم دارند، مردم هم آرامش را دوست دارند. آنچه که وظیفه‌ى مجلس بود، انجام گرفت؛ دولت هم در مقابل آنچه که وظیفه‌ى مجلس است، اعتماد به نفس لازم را نشان داد؛ این از هر دو طرف خرسند کننده است. از حالا من از آن برادران و مجموعه‌ى چند ده نفرى در مجلس که این کار را شروع کردند، تقاضا میکنم قضیه را تمام کنند و نشان بدهند عملاً هم مسئولین دولتى، هم مسئولین قوه‌ى مقننه و قوه‌ى قضائیه که بیش از همه چیز به وحدت این ملت و آرامش کشور احترام میگذارند.(دیدار جمعى از بسیجیان و فعالان طرح شجره‌ى طیبه‌ صالحین   1391/09/01)»

    در این بیانات ایشان نیز دلیل توقف سوال از رییس جمهوری را حفظ وحدت، آرامش و نا امیدی دشمن می دانند یعنی از این پس هر اقدامی این سه مورد در آن باشد ترک آن اولی است گرچه کاری درست و مثبت و قانونی باشد.

    ادامه مطلب...

  • کلمات کلیدی :

  • نوشته شده توسط :احسان آیتی::نظرات دیگران [ نظر]

    یادی از عالم عامل ربانی مرحوم حاج آقا مجتبی تهرانی

    اول- این اواخر صبح ها گاهی در مقابل در ورودی حوزه مروی حاج آقا را می دیدم و لحظه ورودم با ایشان همزمان می شد. آخرین بار که ایشان را دیدم آثار بیماری و کسالت در وجودش به خوبی آشکار بود. رنگ چهره اش تغییر کرده بود و با کمک شخصی دیگر که زیر دستانش را گرفته بود به زحمت قدم بر می داشت. پاهایش روی زمین کشیده می شد و حتی در آوردن آن کفش مشکی ساده که بیشتر شبیه گالش بود نیز برایش مشکل بود. با همین وضع وارد مدرس شد و به کرسی درس رسید. برای نشستن هم باید شخصی کمکش می کرد. گرچه درس از یک ساعت به نیم ساعت تقلیل یافته بود، اما با این حال، درس را تعطیل نکرد و تا آنجا که توان داشت کرسی درسش فعال بود و شاگردی امام صادق(ع) را کرد و برای مکتب امام صادق(ع) شاگردپروری کرد. شاید بیماری اش دلیل موجهی برای تعطیلی درس بود، اما با این حال، او نمی خواست کلاس درس تعطیل شود. 

    دوم- کلاس های چهارشنبه شب ها چندین جلسه بود که برگزار نمی شد و شاگردان و مریدان حاج آقا امسال بیشتر بی تاب محرم بودند و منتظر بودند بار دیگر، طنین صدای ایشان، سلوک عاشورایی را برای آنها ترسیم کند. شب اول حاج آقا آمد، خیلی ها خوشحال شدند، امسال محرم هم در مدرسه «نور» پای منبر آقا مجتبی برای حضرت اباعبدالله الحسین(ع) عزاداری می کنند. امسال بحث در مورد فطرت بود. آقا مجتبی عاشورا را نه عرصه نبرد حق و باطل و نه اسلام و کفر، بلکه، رویارویی فطرت مسخ شده غیرانسانی، با فطرت الهی و انسانی دانست. طرح موضوع به نظر خیلی ها جالب آمد، بحث ها اوج گرفته بود، گویا حاج آقا در این ده سال قدم به قدم دست ما را گرفته و پله پله بالا آورده بود!

    ادامه مطلب...

  • کلمات کلیدی :

  • نوشته شده توسط :احسان آیتی::نظرات دیگران [ نظر]
    نامه [به آقاى محمد حسن اعرابى درباره چگونگى ارسال نامه‏ها]
    زمان: زمستان 1353 ه. ش./ 1395 ه. ق‏
    مکان: نجف‏
    موضوع: چگونگى ارسال نامه‏ها
    مخاطب: اعرابى، محمد حسن 
    ... اگر چه تازه کاغذ نوشته‏ام لکن چون از شماها و دیگران اخیراً مکتوبى نمى‏رسد و شایع است که مکاتیب ممنوع است. لهذا از طرف دیگر نوشتم شاید برسد. شما اگر مى‏خواهید، کاغذ به آدرسهاى زیر بنویسید؛ و نیز به وسیله آقاى (عبدالعلی) قرهى یا شخص دیگر به اشخاصى که در تهران هستند و مى‏خواهند وجه برسانند بگویید که مکتوب از طریق سابق نمى‏رسد؛ به این آدرسها بنویسند:
    1- آقاى غروى 2- آقاى حق‏شناس 3- حاج سید محمد حسین لنگرودى 4- حاج آقا مرتضى تهرانى 5- حاج آقا مجتبى تهرانى 6- آقاى روحانى پسر مرحوم حاج سید احمد قمى اخوى مرحوم حاج میرزا محمود؛ ظاهراً مسجدش در خیابان گرگان است. 7- حاج سید محمد على لواسانى 8- حاج شیخ احمد مجتهدى، و همین طور دیگران. لکن باید به طور خصوصى باشد و به آنها سفارش شود که فاش نشود. آقاى قرهى هم به همین نحو مکاتبه کنند. آدرسها از این قرار است:
    1- کویت- صندوق پستى 100- حاج سید اسماعیل بهبهانى.
    2- بیروت- شارع النبی- وسیله سید کمال المرعشى، حجت الاسلام آقاى خلخالى.
    3- قطر- الدوحه- صندوق پستى 2352- شیخ عیسى عبد الحمید الخاقانى.
    البته هر دفعه به یکى از وسایل، کاغذ خودتان را در پاکتى بگذارید و آن پاکت را جوف پاکت دیگر، و به اسم یکى از این اشخاص بفرستید؛ شاید ان شاء اللَّه برسد.
    پی نوشت: این نامه از پرونده مبارزاتى امام خمینى در ساواک به دست آمده است. ساواک در گزارش« سرى طبقه‏بندى شده حفاظتى» خود درباره این نامه مى‏نویسد: اخیراً نامه‏اى از جانب خمینى به آدرس قم، حاج محمد حسن اعرابى فرستاده شده و در داخل آن، نامه‏اى دیگر به نام احمد خمینى موجود است. مفاد نامه به قرار زیر مى‏باشد».

     

                            صحیفه امام، ج‏3، ص: 64

     



  • کلمات کلیدی :

  • نوشته شده توسط :احسان آیتی::نظرات دیگران [ نظر]

    یکی از شاخصه های مردان الهی این است که رفتار و گفتارشان بر اساس عمل به وظیفه و تکلیف صورت می گیرد؛ چرا که در نگاه اینان تنها قدرت موثر عالم خداست و از این رو خود را بنده ای ناچیز در برابر او می دانند. چنین انسان هایی خود را در برابر ذات حق تعالی، نیاز مطلق می بینند و برای خود هیچ گونه قدرت مستقلی قائل نیستند. این امر به دلیل اتصال و پیوند قوی آنها با حضرت حق سبب عظمت روح آنها می شود. در کلام و سیره ائمه(علیهم السلام) این رفتار به خوبی نمایان است و با آنکه آن ذوات مقدس اصل و معدن خیرات هستند هنگامی که خود را در برابر معبود می بینند جز اظهار کوچکی و بندگی از آنان دیده نمی شود. این امر در مناجات حضرت امیر(علیه السلام) در مسجد کوفه و سراسر دعاهای صحیفه سجادیه امام سجاد(ع) قابل ملاحظه است.

    چنین فردی با این عظمت روح می تواند در مقابل هرگونه هوای نفس و تکبر و خودپرستی چیره شود. از سوی دیگر چنین شخصی پیروزی و خوبی ها را از آن خدا و بدی ها و نواقص را از جانب خود می بیند. اولیای خدا و علمای ربانی نیز بر همان سیره ائمه معصومین(علیهم السلام) مشی می کنند. حضرت امام خمینی(ره) در این باره می فرمایند: «هر چه هست از اوست. هر چه خواهد شد هم از اوست. ... باید همه ما توجه داشته باشیم به اینکه ما خودمان چیزی نیستیم، هر چه هست اوست ... منتها ما هیچ ها اشتباه می کنیم خیال می کنیم یک چیزی هستیم..» (صحیفه امام20: 367)

    لذا یکی از شاخصه های مهم اخلاق کارگزاران در نظام اسلامی و مکتب امام(ره) اینجا خو را نشان می دهد که مسئولان نظام اسلامی نبایستی خود را خیر محض دیده و از هرگونه نقص و اشتباه مبرا بدانند، چرا که در غیر این صورت، گرفتار نگاهی استعلایی شده که سبب خود بزرگ بینی و تکبر در برابر مردم می شود و ثمره این دیدگاه آن است که چنین شخصی با این گونه توهم، در برابر هر انتقادی مکدر شده و از انتقاد و منتقد فراری می شود. نتیجه چنین رفتاری، فاصله گرفتن از مردم و در چنبره تعدادی افراد چاپلوس و مبالغه گو قرار گرفتن است. از سویی، این گونه افراد هرگونه خطای خود را توجیه می کنند و بی تردید چنین طرز تفکری راه ترقی و پیشرفت انسان را سد می کند.

    امام خمینی(ره) با وجود اینکه عارفی واصل و فقیهی کامل بود و بر مبنای تقوا، تکلیف و حجیت بین خود و خدای خویش تصمیم گیری و عمل می کرد، با این حال در برابر مردم تنها خود را خدمتگزاری ناچیز می دانست و از اینکه در برابر مردم عذرخواهی کند و بر اشتباهی که حتی خودش در آن تقصیری ندارد، اعتراف کرده و اعتذار جوید، ابایی نداشت.

    ادامه مطلب...

  • کلمات کلیدی :

  • نوشته شده توسط :احسان آیتی::نظرات دیگران [ نظر]
    <   <<   11   12   13   14   15   >>   >
    کلیه ی حقوق این وبلاگ متعلق به نویسندگان آن می باشد
    گروه فناوری اطلاعات آن لاین تکنولوژی