یکی از غمبارترین و بزرگترین حوادث تاریخ مسلمانان، که در راه تغییر مسیر اسلام روی داد، شهادت حضرت علی (علیه السلام) بود، با شهادت آن بزرگوار، اسلام تنها نگهبان دلسوز و یگانه حامی واقعی خود را از دست داد و مسلمانان از برکت وجود پیشوایی محبوب، زمامداری عادل، امامی عالم، رهبری رئوف و مهربان محروم شدند، و امواج بلایا و فتنه ها از هر سو آنها را احاطه کرد.
بیست و یکم ماه مبارک رمضان مصادف است با سالروز شهادت ابرمردی که برای آمدنش خانه خدا شکافته شد و برای رفتن این اولین عاشق اسلام، فرق مبارکش را براساس کینه و عداوت شکافتند، تا اولین شهید محراب باشد و در بهترین لحظه و مکان بر روی زمین دعوت حق را لبیک گوید.
ای مظهر رسالتِ تاریخیِ تمامی پیامبران، و جوهر همهِ انقلاب های توحیدی، صدای فزت و رب الکعبه تو عالمی را در غم فرو برده است، ضربت شقی، شقی ترین اشقیاء ابن ملجم مرادی لعین، ضربتی بود که بر پیکر اسلام، عدالت، حُریت و فضیلت و بر پیکر تمام اهداف عالی انسانی وارد شد.
حضرت امیر مومنان امام علی (علی علیه السلام) در این شب دیگر در میان مردم نیست و دعوت حق را لبیک گفته است، مردی که شب ها نان بینوایان شهر را بر دوش می کشید، و سفره هایشان را به بزم رونق می بُرد، مردی که خیلی از یاران و اصحابش، به طمع بیت المال، عدالتش را سرزنش می کردند و در تنگناها و فتنه ها تنهایش می گذاشتند، مردی که برای جنگ های ناخواسته، بی دلیل سرزنشش می کردند، مردی که بدون واهمه و محافظ، شب ها در خانهِ بیوه زنان و یتیمان کوفه را می کوبید تا لبخند شادی بر رخسار کودکان گرسنه بنشاند.
ادامه مطلب...
نوشته شده توسط :بهمن یار::نظرات دیگران [ نظر]