شنبه رفتیم قم خدمت حضرت آیت الله مصباح یزدی؛ ایشان پذیرفته بودند که برای اولین شماره ی هفته نامه ی " 9 دی" پس از سال ها مصاحبه کنند؛‌ توفیق بزرگی بود. حضرت آقا چند سال پیش وقتی عطش جوان های اهل علم را دیدند بدون مقدمه فرمودند که اگر امروز علامه طباطبایی و استاد مطهری در میان شما نیستند، آقای مصباح یزدی را دریابید. اشاره ی آقا همان و ارادت ما همان...

حدود ده سال بود که از نزدیک ندیده بودمشان. بطور آشکاری پیرتر و شکسته تر شده بودند اما نشاط لبخند و لطافت کلام یک فیلسوف هشتاد ساله تو را زنده می کرد و به وجد می آورد. سرم را به شانه اش چسباند و در اولین کلام با لبخندی پرسید: "پس چرا برنامه تعطیل شد؟!"

برای پاسخ دادن به او بدنبال یک جمله ی ساده و خلاصه گشتم تا فرصت طلایی مصاحبه با ایشان به حرف های حاشیه ای نگذرد. بنابراین سرم را تکان دادم و گفتم : "چه عرض کنم!" ایشان هم نیت مرا فهمیدند و از کنار ماجرا با لبخندی گذشتند.

ذوق زدگی ام را از اینکه بزرگی چون ایشان هم مشتاق دیدن برنامه ی "دیروز، امروز، فردا" بوده است،‌ پنهان نمی کنم.

مصاحبه عالی بود. اما فراتر از متن و محتوای مصاحبه،‌ دقت و پرهیزکاری ایشان شگفت زده ام کرده بود‌؛‌ آنقدر که روند پرسیدن پرسش های تعیین شده را گم کردم و ترجیح دادم سکوت کنم تا از سفره ی تواضع و تقوای ایشان بهره ای ببرم.

شاید اگر این عالم هشتاد ساله همچون بسیاری دیگر از حضرات، به نماز های اول وقت و امورات مستحبی اش بیش از مسوولیت های تاریخی اش در حمایت از ولایت اهمیت می داد، تا این اندازه مورد طعن و هتک رسانه های هار فتنه گر قرار نمی گرفت. ... فرق است بین عبدالله ابن عمر و مالک اشتر...

می گفت مرحوم آیت الله العظمی بهجت (ره) دائماً به احساس مسوولیت و حضور سیاسی در امور کشور توصیه می کردند.

... مصاحبه و عکس ها را در هفته نامه ی "9 دی" ببینید.

------------------ ضمیمه:

1. امثال من بدون فعالیت رسانه ای اموراتشان نمی گذرد. تلویزیون، نشریه یا سایبر؛‌ منتظر نشریه ی " 9 دی" باشید. ان شاءالله شنبه 4 دی ماه اولین شماره اش روی دکه هاست. رفق زحمت بسیار کشیدند تا شما دغدغه های گفتمان حزب الله و فرزندان ? دی را در یک قاب ببینید.

2. این روزها حرف و حدیث درباره ی برنامه ی نود زیاد شده؛ از من هم زیاد سوال می پرسند و من هم تا بحال سکوت کرده ام. ولی احتمالا بزودی حرف هایی از امپراطوری این برنامه در سازمان صدا و سیما و از تبعیض های ناشی از ترس برخی مدیران ارشد و از پرتوقعی و افسار گسیختگی سمپات های سران فتنه در سازمان، و از غربت و انزوای عده ای دیگر حرف هایی خواهم زد.

?. دو اتفاق خنده دار هم در همین یکی دو روز گذشته رخ داد. اولی اظهار نظر کروبی بود درباره ی سروش در سالروز تولدش که من اگر جای سروش بودم سرم را از این خفت به دیوار می کوبیدم(فکرش را بکنید، کسی مثل کروبی تشخیص بدهد چه کسی ملاصدرای زمان است!)

و دوم لطف مجدد سایت مهدی هاشمی (آینده) به بنده و برخی رفقاست. آینده مدعی شده که ما بیرون از سازمان و با رانت سازمان فعالیت اقتصادی داریم و رسانه را محل کسب وکار و رونق فعالیتهای اقتصادی مان کرده ایم! کلا دنیای با مزه ای داریم. کسی مثل مهدی هاشمی و هم پالگی هایش پابرهنه هایی مثل من و رنجبران را به رانت خواری و ... متهم می کنند.

***بیاناتی از مقام معظم رهبری درباره استاد مصباح یزدی:

«یک نفر مثل آقای مصباح یزدی مورد هجوم تبلیغاتی قرار می گیرد.حرف رسا و منطق قوی و مستحکم هرجایی باشد انجا را دشمن زود تشخیص می دهد.با مرحوم شهید مطهری هم همین جور برخورد کردند.»

«بنده نزدیک به چهل سال است که جناب آقای مصباح را می شناسم و به ایشان به عنوان یک فقیه، فیلسوف، متفکر و صاحب نظر در مسائل سیاسی اسلام ارادت قلبی دارم. اگر خداوند متعال به نسل کنونی ما این توفیق را نداد که از شخصیت هایی مانند علامه طباطبایی و شهید مطهری استفاده کند، اما به لطف خدا این شخصیت عزیز و عظیم القدر خلأ آن عزیزان را در زمان ما پر می کند.»

«من خدا را شکر و حمد می کنم که نسل جوان ما در سراسر کشور به ایشان(استادمصباح یزدی) شدیدا علاقمند و قدردان هستند.»

امشب حاج آقای مومنی در مسجد ارک لابلای روضه ی شب چهارم نکته ای را  گفتند که بدجوری خجالت زده مان کرد: یکی از خصوصیات اهل ولایت این است که بیشتر از طاقتشان تحمل می کنند. آثار این تحمل بیش از حد توان را هم می توان در سلوکشان و حتی در ظاهرشان دید... قامت عقیله ی بنی هاشم را بیاد بیاور... و قامت خمیده ی بانوی دو عالم حضرت زهرا سلام الله علیها را. 

ارتباط این نکته با روضه ی شب چهارم(روضه ی فدا شدن دو فرزند زینب سلام الله علیها برای حضرت اباعبدالله) بسیار ظریف و دقیق است. البته گریز این سید خوش نفس به درد دل آقا با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در نماز جمعه ی معروف بعد از انتخابات هم بدجوری به مجلس چسبید. تعبیر دقیق این است که آقا هم در راه ولایت فوق طاقتشان اهل تحمل اند تا جاییکه بالاخره سر درد دلشان جایی باز شود و آتش بزند به...

شرمندمان کرد که اهل تحمل نیستیم. شانه هامان زود خسته می شوند و زنو هامان می شکنند بی حوصله می شویم و نهایتا در کنج عزلت و عافیت می شویم منتقد! بدون خرج و هزینه. بدون اینکه مویمان سفید شود... یا پشتمان خمیده شود... یا پهلویمان ...  یا زهرا

به همبن دلیل منتظر نباشید تا درباره ی اتفاق امشب (دلایل عدم حضورم در برنامه ی دیروز امروز فردا) چیزی بگویم. بگذارید در پرونده ی حرفهای مگو که قبلا مفصل با حسین قدیانی درباره اش حرف زدم! کرکره را داده ایم پایین و هیأتمان را می رویم. با آرزوی توفیق برای همه ی بازماندگان!

مخلص همه ی رفقا و غیره

التماس دعای شدید در این ایام

حضرت باقر فرموده اند پس از اینکه این سنگ ها را طواف کردید به زیارت ما بیایید و وفاداری و نصرت خودتان را به ما اعلام کنید. حج بی ولایت گردن هیچ کس را خرد نمی کند، خستگی است و کاسبی. چهل روز فرصت مناسبی بود تا زیر پوست مکه و مدینه تاریخی ترین شهرهای جهان را حس کنم. در آخرین نریشن از آخرین برنامه ی "سلام" که ان شاءالله این جمعه پخش خواهد شد، گفته ام که طواف این جماعت چند میلیونی بر گرد کعبه به سرگیجه گرفتن عجولانه ای شبیه است که می خواهند با عجله صواب جمع کنند تا بهای بهشت را بدهند!

شیطان از سر و کول امّ القرای جهان اسلام(!) بالا می رود. کافی است فقط چند قدم از خانه ی خدا یا خانه ی رسولش فاصله بگیرید تا ببینید که در متن و بطن حرم امن الهی چگونه یهودیان امّت، آخرالزمانی نیویورکی دست و پا کرده اند و در حاشیه ی آن به شیّاشی و تدخین و البته در فرصت مقتضی به نماز اوّل وقت مشغول اند.

حتی رانندگان تاکسی با اصالت سعودی بعد از اینکه می پرسیدند: من این انت؟ و تو می گفتی: من ایران، لبخند می زدند و سر تکان می دادند و ناخودآگاه تواضع می کردند و تو می شنیدی که می گفتند ایران "اوّل من نوعه" و بعد بلافاصله از احمدی نژاد نام می بردند و تو را سرشار از غرور می کردند. ده ها نفر در مدینه و مکه با تابعیت های مراکشی، مصری، اندونزیایی، لبنانی، بلژیکی، امریکایی، بریتانیایی، نیجریه ای، پاکستانی و... را ملاقات کردم که بدون تکلف و صادقانه می گفتند ایران و ایرانی باعث عزت جهان اسلام است. ایران کانون تولید نفرت از امریکاست و کانون احساس مقاومت اسلامی است.

چند جوان بانشاط بریتانیایی را در قبرستان ابوطالب مکه ملاقات کردم که تا نام ایران را شنیدند و فهمیدند که اهل رسانه هستم، گفتند که ما 24ساعت پرس تی وی تماشا می کنیم؛ و من با قیافه ای دیدنی فقط توانستم بگویم: واقعاً؟!

جوانک دیگری که از امریکا آمده بود مودبانه تقاضا کرد: اگر با مسوولان پرس تی وی در ارتباط هستید بگویید که سایتشان در شأن شبکه شان نیست. بگویید که ما تمام نگاه مان به همین شبکه است.

شیعیانی از قطیف عربستان را در مکه مکرمه دیدم که در اولین سخن می گفتند یکی از مشکلات ما این است که سرعت "رجانیوز" در عربستان پایین است و ما را با مشکل مواجه می کند؛ غیر از اینکه رجانیوز و عصر ایران در بسیاری از مناطق عربستان فیلتر بود. یکی از همین جوانان شیعه ی اهل قطیف انگشت سبابه اش را روی حنجره اش کشید و گفت سران فتنه جانشان را مدیون "سیدنا القائد" هستند وگرنه مردم سرشان را گوش تا گوش می بریدند.(و البته او بجای عبارت سران فتنه تعابیر دل نشین دیگری بکار برد...)

صبح روز عید قربان در مزدلفه جوانی سر راهم سبز شد که نصفه و نیمه فارسی حرف می زد، اهل کشمیر بود، می خندید و می گفت باورش نمی شود که مرا آنجا دیده است، می پرسید چرا "دیروز امروز فردا" دیگر پخش نمی شود!

با پدر شهید ظفر اقبال مصاحبه کردم. ظفر اقبال یک جوان از اهل تسنن پاکستان بود که بخاطر فتوای امام خمینی(ره) در قتل سلمان رشدی، به شهادت رسیده بود. پدرش می گفت ما هم آماده ی شهادتیم. ایران خط مقدم مبارزه ی ماست. در این مبارزه شیعه و سنی کنار هم اند.

حرف های فراوانی است که شاید دربارشان چیزی ننویسم. می گویند روابط دیپلماتیک مان با عربستان در وضعیت خوبی است، خرابش نکنید! چشم.

همین قدر بدانید که باید سست بنیادی غرب و عزت انقلاب خمینی را در بیرون از مرزهای ایران دریابید.