http://edris1000.mihanblog.com/post/151



سال گذشته با نیت خبیثی و طینت ناپاکی این دو عکس با هم تلفیق شد تا طعنه های بسیاری را ذیل آن مقایسه بر دل دوستان انقلاب بنشانند و به زبان تصویر و هنر بگویند که انقلاب شما دچار ریزش شده است و رهبر شما تنها شده است و هزار نیش و کنایه دیگر

هر چند نفوس مطمئنه به وعده های الهی و تدبیرات نائب الامام خامنه ای عزیز ، بر دلشان گرد شک و تردید ننشست ، چرا که خمینی گفته بود ، با رفتن یک خدمتگزار در صفوف ملتی خللی ایجاد نمی شود.

اما چند روز قبل که این تصویر منتشر شد، حرف حق و قابل دفاعی در ذیل آن می توان نوشت تا هم خنکایی باشد بر دل زخم خورده حزب الله از خیانت دوستان و جهالت یاران خود و هم قوت قلب بیشتری بر ایمان سدید آنها



این عکس هم پیامی دارد، پیامی که در نگاه اول به ذهن می آید، وحدت نیست، چرا که همگی با اخم و سرافکندگی کنار یکدیگر با فاصله زیادی از رهبری نشسته اند.
به نظر می آید اولین چیزی که در این عکس مشهود است، مدیریت و تفوق مدبرانه مقام عظمای ولایت بر جریانات مختلف سیاسی و سلایق متضاد فکری در جمهوری اسلامی است. مدیریتی که توانسته این گوناگونی سرکش را چنان کنار یکدیگر نشانده که همه شان خوب بدانند اگر از این ردیف خارج بشوند هیچ جایگاهی در آینده و حیات جمهوری اسلامی نخواهند داشت.

تصویر به زبان تصویر می گوید، رهبر این مملکت شخصی است که نیازی به هیچ واسطه ای برای ارتباط با مخاطب خود ندارد و شفاف و بی پرده با پیروانش ارتباط می گیرد و آنها را هدایت می کند و هر کس بخواهد در این ارتباط خللی ایجاد کند، یا به دست خود از کشتی انقلاب پیاده می شود و سوار بر مرکبهای رسانه ای شیطان آمریکا و انگلیس می شود و اگر خدا به او رحم کند باید سربه زیر و خجلت زده بیاید و اظهار ندامت خود را به زبان بی زبانی در برابر هفتاد میلیون چشم با خضوع و خشوع نسبت به رهبر حکیم انقلاب بیان کند.

بسم الله
روز جمعه با فاصله اندکی از بیانیه میرحسین موسوی، نامه ای سرگشاده از سوی محسن رضایی خطاب به رهبر معظم انقلاب منتشر شد. بیانیه منتشره به جهات متعددی به ادبیات هاشمی رفسنجانی در آخرین خطبه شبیه بود، نامه غیرالصاقی نیز یادآور نامه بدون سلام و تحیت هاشمی قبل از انتخابات به مقام معظم رهبری بود. سرعت عمل جنبش بیدار دانشجویی در عکس العمل دقیق و هوشمندانه به این بازی سیاسی رسانه ای به گونه ای بود که نطفه فتنه جدید، منعقد نشد. اما تذکار احتمالی مشئوم و کشنده به نام «جام زهر» هر انسان بصیر و زمان شناسی را بر آن می دارد که با شناخت شرایط و زمینه های تحمیل قطع نامه 598 و پایان جنگ تحمیلی به امام خمینی را به دقت شناسایی کند. عبرت آموزی در تاریخ و هوشمندی در جلوگیری از تکرار وقایع ناگوار یک اصلی است که به فرمایش امام در سال 65: آن حکمیت تحمیلی که بر امیرالمومنین سلام الله علیه و آن صلح تحمیلی که بر حسن بن علی صلوات الله علیه رفت، ما را بر این می دارد، که راه آن دو بزرگوار را نرویم!
طبیعی هر انسان منصف و آزاده ای می داند تحمیل امر ناخواسته بر امام معصوم علیه السلام به نوعی ظلم پنهان است که نباید آن را کمتر از مظالم آشکار شمرد. ما اکثر العبر و اقل الاعتبار!
نظام سیاسی و حکومتی اسلام بر دو رکن اقامه می شود. یکی حضور حجت خدا و یا نائب او که از آدم ابوالبشر الی قیام یوم الدین حاضر خواهد بود. دیگری وجود مردمانی است که این حضور را اقامه کنند. امیرالمومنین در روزهای بیعت مردم با ایشان می فرماید: اگر حضور حاضرین و وجود ناصرین نبود و نبود آن که خداوند از علما پیمان گرفته است تا بر سیری شکم بارگان و گرسنگی پوست براستخوان چسبیدگان صبر نکنند، مهار شتر خلافت را به گردنش می انداختم و الخ!
حضور مردمان هم به عنوان زمینه سازان اهمیت دارد هم این که رضایت مردمان بر این امیر نیز خود شرط حکومت عادلانه ائمه عدل است.
همان طور که ناگفته پیداست امام برحق همیشه آماده اقامه عدل و قسط در زمین است و این کمبود یاران است که علت تامه قیام است. مردم باید با درک اهمیت وجود امام و التزام عملی و نظری در پیروی از رهبر جامعه حاضر و مهیا باشند. تاریخ پنج معصوم اول به خوبی نشان می دهد، اصحاب و یاران چه نقش مهمی را اجرایی شدن دستورات و منویات ولی الله الاعظم در هر دوره ای داشته اند. زمانی که بدریون پا جای پای رسول الله آماده ورود به دریاها شدند، سیصد و سیزده نفر بر لشکر چندهزار نفره پیروز شد. اما آن جایی که غنایم چشم ها را خیره کرد، اصحاب خاص را باید در کوه ها در حال فرار جستجو می کردی. تاریخ صدراسلام بر آگاهان مکشوف و مشهود است که حضرت علی علیه السلام ابتدا نتوانست لشکر چندانی در جنگ با اهل جمل جمع کند و در جنگ صفین نیز ابتدا با توصیه های مشفقان در ضرورت مماشات با معاویه مواجه شد. حضور مردم به صورت فرد فرد در جوامع فراشهری همیشه امری تخیلی بوده است. مضافا آن که مردم برای حضور در سیاست و اداره چندان رغبتی ندارند و این جمعی از خود مردم هستند که به عنوان نخبگان و خواص نقش واسط را بین مردم و رهبر بازی می کنند.
عدم درک خواص از ماهیت جنگ ایران و عراق در ابتدای جنگ تحمیلی خسارات گسترده و جبران ناپذیری را از سوی فرمانده کل قوا بنی صدر بر بدنه انقلاب و انقلابیون وارد کرد. شهادت دانشجویان خط امام در هویزه نمونه ای است از این صدمات. فرمانده جنگ در سالهای آغازین فردی است که این نزاع بین دو کشور را در جنگی منطقه ای و مرزی قلمداد می کند. جنگی که در آن تمام کفر علیه تمام اسلام بسیج شده است. اختلاف در سطح استراتژیک با امام جامعه، مردم و بسیج و سپاه را در انجام و اقدام عاجل و نافع با مشکل مواجه می کند.
در سالهای پایانی جنگ این بار روش جنگی و تاکتیک مبارزاتی، جنگ عاشورایی، از دستور کار مسئولین سیاسی و نظامی خارج شده است. جنگ نه به عنوان اولویت اصلی کشور بلکه به عنوان یکی از مسائل کشور در بودجه دهی مجلس و دولت می شود. در صدا و سیما به عنوان یکی از محورهای تبلیغی – هر چند غیرهنرمندانه و غیردقیق- قرار می گیرد. در رتبه دهی اولویت های سیاسی و نزاع های انتخاباتی به کمترین اهمیت خود نائل می شود. دعواهای مدعیان اسلام ناب و جداییشان از اسلام آمریکایی را بسیاری کسان به خاطر دارند و یا می دانند. ممنوعیت ورود روزنامه رسالت به جبهه ها از سوی امام در تاریخ درج شده است. چه انشقاق و شکافی در بین رزمندگان ایجاد شد. مردم آماده حضور در صحنه همانند روزهای مرصاد و حمله مجدد عراق بعد از قطع نامه، اما مسئولین سیاسی و نظامی و اقتصادی و فرهنگی عاجز از به میدان عمل آوردن این پتانسیل بالقوه!
امام خمینی از روزهای پایانی سال 66 نهیب و صلای خویش را بر تاختن به دشمن شدیدتر و شدیدتر می کند ولی زمزمه شیطانی صلح و سازش در بین مسئولین به جامعه و خطوط جبهه نفوذ کرده است. مردم حیران و سرگردان به تدریج طی سالها جبهه ها از نیرو خالی شده است. از مردمی که بر اصحاب علوی و نبوی برتری دارند.
نامه های ناتوانی و خستگی نوشته می شود و اینجاست که امام خمینی به یک باره روش دیروز خود را به کناری می نهد و قطع نامه ای را می پذیرد که از زهر برای او بدتر است.
روزی که صلای تقلب زده شد، دندانهای به غیض فشرده را کسی علیه انقلاب ندید و حضرت آقا در دیدار با شعرا شقشقیه ای زد. اشتباه تحلیلی در سطح استراتژیک در درک ماهیت فتنه در هدف گرفتن آبروی نظام اسلامی و مردمسالاری دینی به صورت منتشر و گسترده در اهل قم و اهل تهران دیده شد. دیدار اقشار مختلف جامعه از علمای بلاد تا دانشجویان و اساتید و مردم همگی با تاکید بر گره گشایی و نشان دادن عمق فتنه به جلو رفت اما زمانی مسئولین هوشیار شدند که هتاکان و فتنه گران به اسلام و قرآن نیز رحم نکردند و موجبات خوشحالی وهابیت و صهیونیزم و بهاییت را در ام القرآی جهان اسلام پدید آوردند. امیدواریم امروز که روز عمل است مسئولین جمهوری اسلامی در سطح تاکتیکی و عملیاتی خسته نشوند و یا سراغ راهکارهای دیگری غیر از آن چه رهبرمعظم و حکیم انقلاب بیان کرده اند نروند! هر چند سست عنصری برخی خواص در میانه راه لکه ننگ عملکرد مسئولین شد ولی به گمانی هنوز راه توبه و جبران مافات باقی است. حماسه نهم دی ماه ایرانیان نباید باعث خوشحالی و سرمستی بیش از حد شود تا جایی که بی عملی و بی بصیرتی خواص خدای ناکرده دوباره ناخواسته ای را به امام جامعه تحمیل کند

 

 

یادش، فقط همین!

 روح پیرمرد شاد که نفَسش حق بود و نفسش باحق. نفَسش کارساز بود و گره از کار مملکت باز می کرد. همین که بود؛ نفس وجودش کارساز بود.
و حالا در این گیر و دار آمده بگوید که هنوز سایه اش هست. همین سایه هم گره گشاست. همین عکس. همین بهانه ای که دوباره ما را یادش انداخت. همین یاد. همین ...

 

برگرفته از وبلاگ: دوکلمه حرف حساب

 

 

بسم الله

الکریم اذا قدر عفی

یک هفته نواخت طبل تقلب، یک هفته اردوکشی خیابانی و ناامنی در پایتخت جمهوری اسلامی، یک هفته بیانیه، یک هفته اتهام قتل و کشتار به جمهوری اسلامی،یک هفته

عروسی و حنابندان رسانه های خارجی و همکاران داخلی،  همگی منتظر جمعه، نماز جمعه رهبری.

 رهبری همه را به رعایت تقوا و حفظ آرامش و برگشت به موضع وحدت و مهربانی دعوت می کند. شنبه پس از نمازجمعه چون شنبه پس از انتخابات ناگهان توفانی از درگیری وناامنی

فضای خیابان اصلی تهران را دربر می گیرد. دوباره همان آش و همان کاسه، مدعای بی دلیل که از منکر دلیل و حجت راستی میطلبند، دعوت به قیام و آشوبی که مدافع به دلیل دفاع از

خود متهم می شود، انتساب انقلاب از آرمان امام و اسلامی که فقط بیست سال از مرگ اولین ولی فقیه اش گذشته است. یک عده دستگیر، یک عده کشته، یک عده معترف،

یک عده مقرّ و در آخر یک عده دوباره جوگیر می شوند. برخی سران احزاب و گروه های سیاسی به دلیل اقدامات علنی و آشکارشان بازداشت می شوند. یک عده به دلیل اقدامات معین

 و مشخص آشوب طلبانه و براندازانه کشته می شوند، به علاوه گروهی مظلوم و گروهی مفلوک. گروهی در کمال آزادی به اقدامات سازمان یافته و از پیش طراحی شده جهت خدشه در

انتخابات و به چالش کشیدن نظام معترف می شوند.

گروهی در خارج از کشور از قضا از طایفه وزرای خارجه و روسای جمهور و امثالهم به همکاری و تعامل دو جانبه با آشوبگران ایرانی اقرار می کنند. گروهی نیز با سرد شدن ماجرا دوباره

    دمی در این کوره می دهند، بلکه آتشی برگیرد. افسران جوان خویش را به کنار خویش خوانده است، « نه من اعتقادی به خائن بودن اینها ندارم».  نماز جمعه دوم آقا برگزار

می شود،  دشمنان تفکیک می شوند و فریب خوردگان از حرام زادگان جدا می شوند. گام نهادن بر گام علی در روز شهادت علی، با هر دشمنی به تناسب علت و میزان و ماهیت

دشمنی اش برخورد می کنیم. از هر چه کرده اید گذشتم، برگردید به دامان اسلام و انقلاب و مردم برگردید.

 دوباره بیانیه و اتهام، دوباره اعتراف، دوباره بازداشت، دوباره دادگاه! خطبه می خواند. متهم نکنید، شایعه نکنید، بی اخلاقی نکنید. آن چه در دادگاه گفته اند، آن چه به چشم خود

دیده اید، صبر کنید تا در دادگاه محکوم شود. کرامت به خرج دهید. الکریم اذا قدر عفی!