یادداشتم در شماره هجدهم "9 دی"
رسم «منتقد کشی» صدا و سیما!
مواضع رسانه ملی نه آن الفاظ و جملاتی است که از دهان گویندگان اخبار یا مجری های برنامه های گفتگو محور خارج می شود بلکه احساس ته نشین شده ایست که در پس این ارتباطات کلامی از انبوه نمادها، نشانه ها و عناصر تصویری به مخاطب دست می دهد؛ زبان تصویر، لفظ نیست، قوه ناطقه ایست که باید در یک متن و پیوستار فهم شود. این بدان معناست که ما معتقدیم یک اثر تصویری نظیر یک سریال از منطقی خاص برخوردار است و وحدتی دارد که یک واقعیت یا مفهوم را به شکلی خاص بازنمایی می کند.
اکنون مخاطبان اصلی رسانه ملّی چه کسانی هستند؟
رسانه ملی در گیرودار تبدیل شدن به رسانه ای تراز انقلاب اسلامی یا آنگونه که بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی امام راحل (ره) خواسته اند، «دانشگاه عمومی» به نوعی از خود رفتار پارادوکسیکال نشان میدهد. رادیو و تلویزیون ایران در مواضع اعلامی خود -که بیشتر در شکل و شمایل برنامه های سیاسی ارائه می شوند- رسانه هایی به غایت ایدئولوژیک و انقلابی اند. رعایت حدود ادب دینی و ملاحظات انقلابی در مواضع اعلامی رسانه ملی به حدی است که برنامه های سیاسی را به محافظه کار ترین و کلیشه ای ترین برنامه های رسانه ای دنیا بدل کرده است. اتفاقی که در چند سال اخیر مسوولان رسانه را برآن داشته تا برای جبران آن به طراحی ادبیات حاشیه ای و هاشورزده همچون بخش های خبری ساعت بیست و سی یا مجله خبری ساعت نوزده روی بیاورند. اما در مقابل در همین رسانه و به فاصله چند دقیقه سریال ها و فیلم هایی پخش می شوند که هیچ نسبتی با مواضع اعلامی پس و پیش خود نداشته و حتی در برخی مواقع ضد آن به حساب می آیند. با این وجود بسیاری از مدیران رسانه ملی و همچنین ناظرین ظاهرگرای آن با تکیه بر مواضع اعلامی و حفظ ظواهر ادب دینی و انقلابی، به روبه راه بودن وضعیت رسانه حکم می کنند.
نوشته شده توسط :وحید یامین پور::نظرات دیگران [ نظر]