... با احتمال توهین هم جایز نیست!
جمعی از مسلمین در خطاب و مکالمه با پیامبر، جانب ادبی که در شأن عظمت آن بزرگوار باشد را رعایت نمی کردند؛ از این رو این آیه نازل شد که «یا أیها الذ ین آمنوا لاترفعوا أصواتکم فوق صوت النب ی... و لاتجهروا له ب القول کجهر بعض کم ل بعض» علامه طباطبایی در توضیح و تبیین این آیه می گوید: «منظور از اینکه می فرماید صدای خود را بلندتر از صدای رسول الله مکنید، این است که وقتی با آن جناب صحبت می کنید، صدای تان بلندتر از صدای آن جناب نباشد، چون به طوری که گفته اند (مجمع البیان9: 130) دو عیب در این عمل هست: یا منظور شخصی که صدای خود را بلند می کند این است که توهینی به آن جناب کرده باشد، که این کفر است و یا منظوری ندارد و تنها شخصی بی ادب است که رعایت مقام آن جناب را نمی کند و این خلاف دستور است، چون مسلمانان دستور دارند آن جناب را احترام و تعظیم کنند، اما اینکه با آن جناب آن طور که با یکدیگر صحبت می کنید، داد و فریاد مکنید، چون رعایت احترام و تعظیم آن جناب اقتضا دارد در هنگام تخاطب گوینده صدایش کوتاه تر از صدای آن حضرت باشد. پس به طور کلی، با صدای بلند صحبت کردن فاقد معنای تعظیم است و با بزرگان به صدای بلند صحبت کردن، نظیر مردم عادی، خالی از اسائه ادب و وقاحت نیست.» (ترجمه المیزان 18: 459)
با توجه به کلام علامه آنچه سبب و ملاک تحریم این گونه افعال شده است بی حرمتی و اسائه ادب به محضر ملکوتی حضرت(ص) است و هرگاه این سبب از بین رفت، تحریم نیز از بین خواهد رفت، چنانچه فقیه نامدار شیعه شیخ الطائفه شیخ توسی در تفسیر این آیه بیان می دارد: «اگر انسان صدایش را بر صدای نبی بلند کند، به نحوی که قصدش تعظیم ایشان باشد در این صورت گناهگار نخواهد بود، منتهی عادت جاری و غالب بر این است اگر در مکالمه با شخصی، کسی صدایش را بلند کند این کار دلالت بر نوعی توهین و استخفاف دارد و لذا آیه از آن نهی کرده است.» (التبیان 9: 341)
آنچه در مورد نبی مکرم(ص) بیان شد بر اساس اعتقاد شیعه در مورد سایر انبیا و نیز اهل بیت(ع)، اولیای الهی و سایر مقدسات نیز صدق می کند. چه آنکه در آیه ای دیگر خدا در مورد والدین می فرماید: «و لاتقل لهما اف» که دلالت بر این دارد که کمترین توهین به ساحت پدر و مادر جایز نیست. با این توضیحات همانطور که در این آیه با استفاده از مفهوم موافق و طریق اولویت نتیجه گرفته می شود توهینها و بی احترامی های بزرگتر نیز در مورد والدین مورد نهی است. به نظر می توان با تنقیح مناط و نیز استفاده از مفهوم موافق نتیجه گرفت غیر از صدا زدن اسم پیامبر و با صدای بلند با ایشان صحبت کردن هر عملی که موجب وهن و اذیت آن وجود مقدس و سایر اولیای الهی شود، جایز نیست.
پس از این مقدمه با توجه به بحثی که در مورد نشان دادن چهره حضرت عباس(ع) در یکی از فیلمها مطرح شده است واکنش مراجع معظم به این اقدام روشن می شود.
چنین مسئله ای در میان علما و متدینین بی سابقه نبوده است و در قدیم نیز با اجرای تعزیه و شبیه خوانی شبیه این دغدغه مطرح بوده است و علمای آن دوران در برابر آن موضع داشته اند و با همان ملاکی در که در صدر نوشتار بیان شد حد مجاز تعزیه را عدم وهن و هتک حرمت حضرات معصومین و اهل بیت(علیهم السلام) ایشان دانسته اند. به چند مورد از اظهار نظرات اشاره می شود:
آیت الله نائینی در فتوای خود ضمن تأیید شبیه خوانی، این قید را بیان نموده که «شعائر مزبور باید از هرگونه امور ناپسند که شایسته چنین شعاری نیست، پاک شود.»
آیت الله سید محسن حکیم: «بعضی مناقشاتی که می شود، ناشی از الحاق برخی چیزها و کارهایی است که چه بسا با عزاداری و سوگواری برای سیدالشهدا(ع) مغایرت دارد.»
آیت الله زین العابدین مازندرانی: «بیان مصائب به زبان حال امام(ع) در صورتی جایز است که با آن بزرگوار تناسب داشته باشد.»
آیت الله عبدالکریم حائری: «گمان ندارم کسی منکر خوبی آن باشد، مادامی که برخی از محرمات شرعی را در بر نداشته باشد؛ مانند استعمال لهو و غیر آنها.»
آیت الله کاشف الغطاء: «شبیه خوانی در صورتی که درست برپا شود، بدون اشکال است، ولی سعی کنید عزاداری را از کارهایی که با حزن و عزا جور در نمی آید، جدا کنید، زیرا عزاداری برای زنده ساختن فلسفه قیام امام حسین(ع) است، نه برای قصه گویی، نمایش و وقت گذرانی. بکوشید مراسم سوگواری را بدون نقطه ضعف برگزار کنید و مردم را به یاد خدا بیندازید و ایمان آنها را زیاد کنید.»
آیت الله شاه آبادی - استاد عرفان امام خمینی- وقتی دیدند مراسم یک تعزیه خوانی با تحریفات و مضامین موهن برگزار می شود، مانع اجرای آن گردید و مجلس مذکور را به کانون وعظ و خطابه تبدیل نمود. آیت الله بروجردی نیز وقتی دید شبیه خوانی های قم وضع نگران کننده ای دارند و توأم با بدعت و تحریف اجرا می شوند، دست اندرکاران تعزیه را فرا خواند و به آنان تأکید نمود، شبیه خوانی با این شکل حرام است و باید اصلاح گردد.
علمای معاصر مانند آیات عظام بهجت ، فاضل، خامنه ای، تبریزی ، مکارم و صافی و... نیز به اتفاق نظرشان تقریباً با اختلاف در تعبیر این گونه است که شبیه خوانی اگر موجب توهین به مقام شامخ حسین بن علی(ع) یا سایر شهدا نشود، اشکالی ندارد.
چنانچه ملاحظه می شود چه آنان که تعزیه را تأیید و چه آن عده که آن را تحریم نموده اند با یک ملاک پیش رفته اند و تنها اختلاف در موضوع حکم است که روشن است موضوع با توجه با شرایط زمان و مکان و عرف می تواند دستخوش تغییرات شود، چنانچه در زمان یک عالم با اضافه شدن انحرافات به تعزیه این مراسم را تعطیل و حرام کرده اند و در زمان دیگر با توجه به نوع صحیح برگزاری آن چنین اقدامی صورت نگرفته است.
بحث نشان دادن چهره حضرت عباس(ع) و سایر اولیا در فیلمها نیز این چنین است. تمام علمایی که در این باره اظهار نظر کرده اند با همین ملاک به پاسخگویی پرداخته اند. چنانچه آیت الله عزالدین زنجانی گرچه بیان داشته اند «این امر فی نفسه اشکال شرعی ندارد» اما در ادامه تأکید کرده اند: «باید دقت شود که فردی برای این نقش انتخاب گردد که سابقه نقش منفی در اذهان مخاطبان نداشته باشد و بعداً نیز مراقب نقشهای خود در فیلمهای بعدی باشد و هرچند که نشان دادن عظمت و شخصیت والای حضرت ابوالفضل العباس (سلام الله علیه کما هو حقه) در قالب فیلم و دیگر هنرها ممکن نیست.» آیات عظام صافی و علوی گرگانی نیز تأکید دارند برای «جلوگیری از هتک حرمت و وهن به مقام ایشان» لازم است از نشان دادن چهره ایشان اجتناب گردد. آیات عظام مکارم و شاهرودی نیز این با همین ملاک این کار را مصلحت نمی دانند. آیت الله وحید خراسانی نیز در سخنانی با ضمن بیان روایاتی بسیار در مورد عظمت والای شخصیت حضرت عباس(ع) اعلام می کنند نشان دادن این شخصیت با عظمت به هر طریقی موجب وهن ایشان می شود و لذا باید از این کار اجتناب شود. به واقع اینجا نیز اختلافی در میان علما از نظر حکم وجود ندارد و همگی بر این امر اتفاق دارند که وهن این بزرگان جایز نیست حال به عنوان تشخیص موضوع برخی از این بزرگواران به عنوان یک اسلام شناس آگاه تشخیص شان این است در این زمان و این شرایط این امر توهین تلقی می شود. البته اینجا شاید مصالح و مفاسد دیگری نیز موجود باشد مانند اینکه اثرگذاری و ماندگاری فیلم به مراتب از تعزیه بیشتر است و شاید توالی فاسد این کار امروزه از اجرای تعزیه های محلی افزونتر باشد. والله اعلم. صبح صادق، ش.479، ص.6

یک- عدم همنشینی با واقفیه:

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَاصِمٍ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا یَقُولُ یَا مُحَمَّدَ بْنَ عَاصِمٍ بَلَغَنِی أَنَّکَ تُجَالِسُ الْوَاقِفَةَ قُلْتُ نَعَمْ جُعِلْتُ فِدَاکَ أُجَالِسُهُمْ وَ أَنَا مُخَالِفٌ لَهُمْ قَالَ لَا تُجَالِسْهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَیْکُمْ فِی الْکِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ آیاتِ اللَّهِ یُکْفَرُ بِها وَ یُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى یَخُوضُوا فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ إِنَّکُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ یَعْنِی بِالْآیَاتِ الْأَوْصِیَاءَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِهَا الْوَاقِفَةُ

 منقول است محمد بن عاصم می­گوید: حضرت رضا(ع)فرمود: به من خبر رسیده است که با واقفیه همنشین هستی. عرض کردم: فدایت شوم من با آنها همنشین هستم ولی هم عقیده نیستم. حضرت فرمود: با آنها همنشین مباش، خداوند عزوجل می­فرماید: در کتاب بر شما نازل شده است که چون شنیدید به آیات الهی کفر می­ورزند و مسخره می­کنند با آنها منشینید تا به سخن دیگر پردازند و گرنه شما هم مثل آنها خواهید بود    (نسا:140) و منظور از آیات الهی، اوصیا هستند که واقفیه بر آنها کفر ورزیدند.[1]

 واقفیه گروهی از شیعیان و یاران نزدیک امام موسی کاظم(ع) بودند که از طرف ایشان حکم دریافت وجوهات از مسلمین را داشته و به عنوان نماینده امام در میان مردم نتخاب شده بودند چرا که در آن سالها امام هفتم(ع) مدام در زندان بود و ارتباطش با شیعیان تقریبا قطع بود. پس از شهادت امام هفتم جمعی از این نمایندگان امام(ع) مبالغ هنگفتی از وجوهات را در اختیار داشتند و حاضر به واگذاری آنها به امام بعدی یعنی امام رضا نبودند لذا به خاطر مال دوستی و دنیا پرستی با آنکه حقانیت امام را می­دانستند اما بیان ادعایی واهی بیان کردند امام هفتم زنده است و بعدا ظهور خواهد کرد و بعد از ان امامی نخواهد بود تا بدین وسیله درهم و دیناری چند نزد خود نگه دارند! این گونه بود که این نمایندگان و مدعیان خط امام در برابر امام حی خود صف کشی کردند و زحمات و دردسرهای فراوانی را برای امام رضا(ع) ایجاد نمودند. امام رضا علیه السلام در کلام خود به یکی از یارانش او را حتی از نشستن در کنار این افراد منع می­کند و تبری قلبی را کافی نمی­داند.

ادامه مطلب...

به نقل از این وبلاگ: آرمانشهر 

این تصویری از «کِن سارو ویوا»، نویسنده و شاعر نیجریه ای است که در سال 1995، توسط نظامیان دست نشانده شرکت نفتی «رویال داچ شل» در نیجریه بازداشت و اعدام شد. اتهام او، فعالیت علیه گندکاریهای کمپانی شل، در نیجریه بود. عکس او را در اعتراض به تداوم و تحکیم حضور شرکت صهیونیستی شل در ایران، اینجا گذاشته ام.

مشکل اصلی کشور من مشایی نیست. یکی از مشکلات اصلی کشور من، تداوم حضور شرکت شل در ایران است. کمپانی بدنام و بدسابقه ای که امیدوار بودیم با آمدن احمدی نژاد، شرش از این کشور کنده شود. آیا می شود روزی بیاید که خروش جوانان و دانشجویان عدالتخواه ایران در برابر دفتر این کمپانی در بزرگراه شهید حقانی تهران را هم ببینیم؟

شل! گورت را از ایران گم کن!

و این وبلاگ: غول نفتی رویال داچ شل و ماجرای قتل فعال نیجریایی حامی محیط زیست

نیویورک شاهد حضور شرکت چندملیتی شل در دادگاهی در این شهر است که در آن این غول نفتی باید از خود در برابر اتهام همدستی در قتل یک فعال نیجریایی در زمینه محیط زیست دفاع کند. اتهام شل در این دادگاه مشارکت در قتل "کن سارو ویوا"، شاعر و نویسنده نیجریه در سال 1995 خواهد بود. رویال داچ شل همزمان با باز شدن پرونده در نیویورک، دوباره با یکی از تیره و تاریکترین مراحل تاریخش مواجه خواهد شد. "کن ویوا جی‌ان‌آر"، فرزند ارشد سارو ویوا در این زمینه می‌گوید:من همیشه بر این باور بوده‌ام که شل در توطئه برای ساکت کردن پدر من و هزاران اوگونیایی دیگر همدست بوده است. با توجه به اهمیت این خبر، خبرگزاری فارس اقدام به تهیه گزارشی کوتاه از شرح حال کن سارو ویوا کرده است که در ادامه این نوشتار می­توانید مطالعه نمایید.

کن سارو ویوا نویسنده و شاعر بزرگ نیجریایی، سرشناس‌ترین قربانی جنایات شرکت رویال داچ شل ‏است.

کن در اکتبر 1941 در منطقه اوگونی نیجریه به دنیا آمد. او پسر ارشد یکی از سران قبایل منطقه بود. کن پس ‏از اتمام تحصیلات از سال 1962 به تدریس در دانشگاه "عبادان " مشغول شد و به‌تدریج به عنوان ادیب و شاعر ‏در نیجریه، آفریقا و جهان به شهرت فراوان دست یافت. در سال 1958 رویال داچ شل در اوگونی، زادگاه کن، مخازن بزرگی از نفت و گاز کشف کرد و عملیات ‏استخراج خود را آغاز کرد.

اوگونی سرزمین زیبا و حاصلخیزی بود ولی اقدامات بی‌رویه شل به تخریب و آلودگی طبیعت این منطقه و نابودی مردم آن ‌انجامید. کن مبارزه خود علیه شل را با انتشار ‏کتاب "دیروز و امروز مردم اوگونی " آغاز کرد و سپس با درج مقالات در نشریات مختلف به افشای عملکرد شل ‏و دیکتاتوری نظامی دست‌نشانده شل و فساد سیاسی حاکم بر نیجریه پرداخت. او در سال 1989 "جنبش بقاء ‏مردم اوگونی " (MOSOP) را تأسیس کرد و به عنوان رهبر این جنبش مبارزه مسالمت‌آمیز خود را شدت بخشید ‏و مدتی به زندان افتاد.

در این دوران شل و دیکتاتوری نظامی حاکم بر نیجریه به شدت به تخریب روستاهای ‏منطقه اوگونی ادامه می‌دادند. کن بار دیگر در 21 مه 1994 دستگیر شد و در زیر شکنجه‌های وحشیانه قرار ‏گرفت. در فوریه 1995 ژنرال‌های حاکم بر نیجریه در یک دادگاه نظامی محاکمه کن و سایر رهبران جنبش ‏اوگونی را آغاز کردند. سارو ویوا در دفاعیه تاریخی خود، که دادگاه اجازه قرائت آن را نداد، اعلام کرد که ‏ "محاکمه او محاکمه شل است " و این کمپانی باید روزی حساب جنایات خود را پس دهد.

در 31 اکتبر دادگاه ‏نظامی کن و سایر رهبران جنبش اوگونی را به مرگ محکوم کرد. به دلیل شخصیت برجسته فرهنگی کن، موج ‏عظیمی از مخالفت با این رأی در سراسر جهان پدید آمد، ولی ژنرال‌های دست‌نشانده شل به این اعتراضات وقعی ننهادند و در 12 نوامبر کن و هشت تن دیگر از سران جنبش اوگونی را اعدام کردند. یک ماه ‏بعد، رویال داچ شل قرارداد چهار میلیارد دلاری استحصال گاز نیجریه را با حکام نظامی این کشور منعقد کرد. ‏

جنگ آمریکا و انگلستان بر سر تصاحب میادین نفت و گاز اوگونی و اعدام اعضای گروه نه

سرگذشت محیط زیست اوگونی و استخراج نفت

مبارزات مردم اوگونی علیه شل

اتهامات شل در منطقه اوگونی

تخریب محیط زیست اوگونی

اخبار مرتبط

در این عکس ناطق نوری (نشسته) در کنار سید حسن خمینی - موسوی خویینها و کروبی مشاهده می شود

حضور ناطق نوری در این جلسه فتنه از آنجا که وی از مشاوران مقام معظم رهبری است و ایشان در نماز جمعه 29 خرداد 88 از ایشان تجلیل نمودند بسیار جای سوال دارد!

اخیرا در سیمای جمهوری اسلامی آگهی یک دستمال کاغذی با شیوه ای غیر متعارف پخش گردید که سبب اعتراضات گسترده در میان مردم و اهل فرهنگ شد. جهان نیوز و تابناک و آفتاب و چندین وبلاگ با نوشتارها و گزارشهای اعتراض آمیز این تبلیغ را در شان سیمای جمهوری اسلامی ایران نداستند. بازدیدگنندگان از این سایتها و نیز نویسندگان این نوشته­ها اعتقاد دارند نحوه تبلیغ این دستمال کاغذی به نوعی تداعی کننده یکی از خوانندگان زن لبنانی است که در این تصویر گویا مردم ایران منتظر اجرای کنسرت او در ایران هستند و بدین منطور با ذوق و شوق شهر را آذین بسته و به استقبال او می­شتابند. استفاده از تداعی معانی و اسامی در میان اهل فن صنعت تبلیغات بسیار رایج و روشی شناخته شده است.

سایت خبری جهان در این باره می­نویسد در این تبلیغ ابتدا تابلوهای بیلیبوردی با مضامین «... این بار در ایران» ، «... هم اکنون با افتخار در ایران» و ... نمایش داده می­شود و سپس تشریفاتی را که برای ورود و استقبال از یک شخصیت است را به تصویر می­کشد. بنابراین تمامی اذهان را آماده می­کند تا یک خواننده مبتذل در ایران حضور پیدا کرده است. اما در آخر تبلیغ تصویر یک بسته دستمال کاغذی را بر روی سن نمایش می دهد.  هر چند که این اسم نام شهری است در ناحیه لورن در شمال شرقی کشور فرانسه اما اغلب مردم دنیا با شنیدن این نام، خواننده مبتذل عرب را در ذهن تداعی می کنند؛ چرا که این شخص علاوه بر حرفه خوانندگی، به یک شخصیت تبلیغاتی در دنیا تبدیل شده و استفاده ابزاری از این شخصیت برای تبلیغات برندهای معروف جهان از جمله کوکاکولا و . . . به شهرت این شخص افزوده است.

جهان در پایان به مسئولین صدا و سیما توصیه می­کند همان طور که باید بر تولیدات خود به شکل مستقیم نظارت داشته باشد، بر پخش محصولات غیر جدی که تولید دیگران است اما از صدا و سیمای رسمی کشور پخش می­شود که مصداق بارز آن نیز تبلیغ کالاهای مختلف می­باشد، بیشتر نظارت کند.

جدای از این تداعی معنی سخیف و اگر با خوش بینی چشم بر این مطلب ببندیم آیا واقعا مردم ایران این گونه چشم انتطار یک دستمال کاغذی هستند؟ مردمی که در کشور خود از نظر علمی و اقتصادی در بسیاری از موارد به خود کفایی رسیده است و در بسیاری از موراد نه تنها در منطقه بلکه در دنیا حرف اول را می­زند این گونه بی­صبرانه منتظر یک کالای دست چندم مانند ستمال کاغذی هستند که نمونه های ایرانی آن در تنوع و اشکال مختلف و فراوان در ایران وجود دارد؟

طی روزهای گدشته گویا پخش این تبلیغ از صدا و سیما متوقف شده است و این جای تقدیر دارد که سیما در پاسخ به اعتراضات منطقی منتقدان دلسوز واکنشی منطقی نشان می­دهد اما باید توجه شود صدا و سیما به عنوان دانشگاه عمومی می بایست کمترین اشتباه را در این گونه موارد داشته باشد و با دقت مضاعفی راه را بر این گونه خطاها سد کند.