در نمایشگاه مطبوعات چند نفر از دوستان بسیجی با اشاره به نوشته های اخیرم به نکته ظریفی اشاره کردند؛ “آیا قبول نداری الان سران فتنه مرده اند؟ و آیا این کار تو و امثال تو بیدار نمی کند، دوباره زنده نمی کند سران فتنه را”؟ به این عزیزان گفتم: الان راست و حسینی بخواهم بگویم؛ حوصله بحث با شما را ندارم ولی از آنجایی که این سئوال ممکن است پرسش دوستان دیگری هم باشد، در وبلاگ مطرح و به آن پاسخ خواهم گفت و اما پاسخ من:

یک: من هم قبول دارم سران فتنه مرده اند. خاتمی و موسوی خوئینی ها و موسوی و کروبی و میکروب های سیاسی دیگر از نظر من مرده های متحرک اند. تحرک شان اما به خاطر این است که مولای ما هنوز اراده نکرده و هنوز لب تر نکرده و هنوز به ما امر نکرده و الا مدتهاست که دست حضرت عزرائیل علیه السلام، هوس آستین ما را کرده است. سران فتنه باید سجده کنند به پای خامنه ای. امر کند رهبر، ابتر می کنیم نسل شان را. این مرده ها، همین تحرک نیم بندشان را هم مدیون خامنه ای هستند.

دو: سران فتنه بعد از 9 دی چنان مرده اند که من و امثال من اگر بخواهیم هم نمی توانیم زنده شان کنیم. به صرف تحرک نمی توان مرده را زنده نام نهاد. اگر “مرده آن است که نامش به نکویی نبرند”، شک نکنید که سران فتنه مرده اند و زنده کردن شان ربطی به نوشته های من ندارد. وقتی مادر شهیدان جنیدی لعنت می فرستد به سران فتنه، یعنی لعنت خدا بر این مردگان متحرک. بعد از9 دی هر چه نوشتم در شب ختم سران فتنه بود؛ نه در وصف شان!

سه: من به حق التحریر پاک و حلال خود فکر می کنم؛ این وسط سران فتنه سوژه های من، جوجه های من هستند. سران فتنه عروسک خیمه شب بازی من هستند. میکروبی به نام کروبی اما من اگر معرفت داشته باشم باید نصف و بلکه بیشتر حق التحریرم را بدهم به این مرده سیری ناپذیر! خدایا! کلا به شما که عرض می کنم؛ صبر بده به نکیر و منکر که چه باید بکشند از دست این شیخ بیسواد در شب اول قبر! حالا بیا سئوالات به آن سختی را حالی کن به شیخ!

چهار: خامنه ای که جای خود دارد و جناب ماه است و نائب بر حق حضرت خورشید. سران فتنه باید جلوی خاک مطهر کفش پاک مادران شهدا سجده کنند و بگویند؛ غلط کردیم. ما سران فتنه را به همین راحتی به جهنم نمی فرستیم. ما خاتمی را به غلط کردن می اندازیم و بعد به دست عزراییل می سپاریمش. خاتمی و دیگر سران فتنه باید ملتفت شده باشند؛ ما خامنه ای را هزاران بار بیشتر از آن فدایی هستیم که پدران مان خمینی را فدایی بودند. سران فتنه یک غلط زیادی کردند و نام آن خواب براندازی بود. یک ذره از یک تار موی خامنه ای، سرخ ترین خط قرمز ماست؛ سرخ تر از خون پدران شهیدمان. سران فتنه چون به این خط قرمز ولو در عالم خواب نزدیک شدند، باید به سختی جان بدهند.

پنج: ما منتظر نمی مانیم تا محرم. روزشمار عاشورا، ضربان قلب نازنین خامنه ای است. امام عاشورای ما خامنه ای است و من تخس ترین بسیجی این دیارم. این هم جوابم؛ مختصر و مفید.

سایت بالاترین

داداش حسین بچه بسیجی ها را اینگونه شرمنده خود کرد

نظام مقدس جمهوری اسلامی با استفاده از تلفیق سلول های بنیادی با بنیادهای سلولی و نیز تکثیر گونه ای خاص از آنتی بادی باکتریال، یک آمپولی اختراع کرده که آن را در هر فضایی اعم از فضای واقعی و فضای مجازی به مخالفان و دشمنانش می زند، آنها به طرفه العینی، ولو مقطعی بدل به سینه چاکان جمهوری اسلامی می شوند. ظاهرا ماموران گمنام و بی ادعای نظام مقدس جمهوری اسلامی، یکی از این آمپول های عجیب غریب را وارد بدن سایت هایی نظیر بالاترین و جرس و… کرده، به حدی که اخیرا این سایت ها در اقدامی ناصحیح و در عین حال قابل تقدیر(!) یکی از جملات رهبر انقلاب را به کرات و به دفعات در فضای سایبر انعکاس داده و همچنان دارد آن را پوشش می دهد. قضییه از این قرار است که چند تا از وبلاگ نویسان نظام مقدس جمهوری اسلامی چند شب پیش نسخه ای از این آمپول را بر بدن برخی سایت های معارض پیچیدند و نتیجه این شد که حالا بالاترین هم مبلغ اصل و مصداق ولایت فقیه شده. این البته فرق می کند با اینکه دشمن از ما تعریف کند. این نوعی اعتراف به حقانیت جبهه حق است که همیشه بوده و در طول تاریخ هم بوده. چه بسیار که معاویه مثلا مجبور به اعتراف می شد و از علی زبان به مدح و بزرگی باز می کرد. گاهی دشمن از ما تعریف می کند، از این رو که ما را در راه باطل می بیند و گاه هست که دشمن، ایستادگی و صلابت ما را می بیند و مجبور به اعتراف می شود؛ معاویه های فضای مجازی اخیرا بدون آنکه خود بدانند و بخواهند، دقیقا چنین کرده اند. به هر حال این ماه پاره علوی تبار ما چنان محکم و باشکوه، ایستاده است که 2500 ماهواره جاسوسی دشمن هم از روی ناچاری گاهی به اعتراف می افتند و از این هم بالاتر، دست به پوشش گسترده سخنان رهبر انقلاب می زنند! با این همه معاویه های فضای مجازی در همین اعتراف خود هم بنا بر تحریف و نفاق گذاشته اند اما از آنجا که خداوند دشمنان ما را ابله و از حمقا آفریده، باز هم نتیجه کار، رفته در جیب نظام مقدس جمهوری اسلامی. آنقدر بالاترین از حماقت خود کد داده که داستایوفسکی اگر بود، این بار “ابله” را در 10000 صفحه بلکه هم بیشتر می نوشت. طرفه حکایتی است؛ معاویه های فضای مجازی در اقدامی ناشیانه دست به دستکاری جمله ای از جملات گهربار رهبر عزیز ما زده اند و آنجا که آقا دارد در مدح امام بزرگوار سخن می رانند، کلمه مقدس “امام” و کلمات مقدس مشابه را حذف و با ذغال فروشی، به گونه ای سخن رهبر انقلاب را تحریف کرده اند که تو گویی، آقا دارد از خودشان تعریف می کنند! با این همه جمله تحریف شده را که گوش می دهی، همچین هم چیز بدی از آب در نیامده و معلوم شده است آمپولی که دوستان وبلاگ نویس که “قطعه مقدس 26″ و کامنت گزاران مقدسش هم در ردیف ایشان بوده، چند شب پیش بر پیکر سایت های معاند تزریق کرده اند، کارگر افتاده. به خوبی هم کارگر افتاده! بالطبع مهمترین وظیفه ولی فقیه، دفاع از اصل و مصداق ولایت فقیه است. الگوی سیدعلی، در این دفاع جانانه هم بی شک و به کوری چشم معاویه های فضای مجازی، علی است. مهمترین وظیفه علی علیه السلام دفاع از اصل ولایت بود و البته چه بسیار که در نهج البلاغه آمده که امیرالمومنین دارد از مصداق ولایت، از خودشان دفاع، مدح، تمجید و پاسداری می کنند. تعریف علی از خود در نهج البلاغه زیاد است و این سطور پیش رو تنها به عنوان نمونه انتخاب شده است؛ “تا بوده ام مرا از جنگ نترسانده اند و از ضربت تیغ نهراسانده اند. من به دل وعده پیروزی را که پروردگارم به من داده است باور دارم… به راهنمایی من از تاریکی درآمدید و به ذروه برتری برآمدید. از شب تاریک برون شدید و به سپیده روشن درون شدید… به صفای باطن، درون شما را می خواندم و بر شما حکم ظاهر می راندم. بر راه حق ایستادم و آن را از راههای گمراه جدا کردم و به شما نشان دادم… هان! به خدا سوگند، کوه بلند را مانم که سیلاب از ستیغ آن ریزان است و مرغ از پریدن به قله ام گریزان… کر باد گوشی که این بانگ بلند را نشنود“. آری، کر باد گوشی که مدح علی را از خودش از علی نشنود و کر باد گوشی که مدح سیدعلی از خودش از افتخار علی در این زمانه را نشنود که اگر این تحریف، به تعریف سیدعلی از خودش انجامیده باشد، باز هم سزاست و باز هم به نیکویی رواست که مهمترین مدافع و پشتیبان ولایت فقیه و البته مصداق ولایت فقیه، در درجه اول و از همه مهمتر خود ولی فقیه است، که سیدعلی وقتی هم که زبان به مدح خود باز می کند، چونان علی است، که هنگام مدح خویش، به ستایش ولی الله به نماینده الله به خداپرستی می اندیشد که حقیقت این است؛ مهمترین مداح ماه، قمر بنی انقلاب است و خامنه ای وقتی خود را مدح می کند، دارد از نائب شایسته امام زمان تمجید می کند، که دارد از جانشین خورشید از آخرین سفیر یوسف فاطمه از نماینده بقیه الله تعریف می کند. در نهایت ضمن تشکر فراوان از دانشمندان برنا و پزشکان رعنای کشورمان به خاطر تولید آمپول فوق الذکر، نیز با سپاس از وبلاگ نویسان عزیز؛ این ستاره های حضرت ماه در آسمان سایبر، اینجانب “داداش حسین بچه بسیجی ها” به نوبه خود و به نمایندگی از دیگر دوستان این عرصه که به حقیر این نمایندگی را دادند، از زحمات سایت بالاترین، جرس و… در اشاعه پیام ولایت، ولو به صورت “تحریف” که دست بر قضا شد “تعریف” و اتفاقا قشنگ هم از آب درآمد، صمیمانه تشکر می کنم. به هر حال گاه خفاشان هم خواسته و یا ناخواسته و اگر چه مقطعی و گذرا مجبور به اعتراف می شوند که نور ماه از شب پرستی بهتر است. بالاترینی ها، جرسی ها! ممنون از زحمات شما. فقط با این امید که بار آخرتان نباشد!!         

قطعه 26 ردیف عشق مقدس

به بهانه آفتابی شدن ماه در شهر روح الله
رقیه سادات،5 ساله از قم، نه با مداد رنگی که با بغض، یک نقاشی کشیده که
در آن خورشید هست، ماه هست، ستاره هست، عشق هست، قمقمه هست، چفیه هست و چند
تایی هم پرستو دارد نقاشی اش. یکی از آن چند پرستو، پدرش عموعباس است که 2 سال پیش پر کشید. نام پدرش عباس بود. به پدرش می گفت: عموعباس…
¤ ¤ ¤
عموعباس! تا تو بودی، سر و سامونی داشتیم، تا تو رفتی، همه امید ما شد
خامنه ای. نگاه کن بابای خوبم، «آقا» دارد می آید قم و من باز پر کرده ام
قمقمه ات را از آب اما هنوز تشنه ام در علقمه روزگار. دلم تنگ شده بابا،
برای خس خس سینه ات. هر وقت مادر سفره را پهن می کرد، عدل، سرفه های تو هم
شروع می شد. برخیز پدرم. آقا دارد به قم می آید. مگر نمی گفتی؛ خامنه ای
امام خوبی هاست؟ ببین چه قشنگ نقاشی کشیده ام در استقبال از حضرت ماه. مادر
نمره 20 به نقاشی ام داده و من هوس کرده ام بیایم روی شانه هایت ای
عموعباس تا بهتر آقا را ببینم. تو روی ویلچر، من روی شانه های تو بر بلندای
این صندلی چرخ دار، مادر کمی آن طرفتر و آقا، آن جلوجلوها دارد برای ما
دست تکان می دهد و ما داریم شعار می دهیم؛ «دسته گل محمدی، به شهر ما خوش
آمدی». کجایی بابا؟ من قدم نمی رسد. یادت هست؟ یک روز گفتی؛ «بعد از من هر
وقت خامنه ای را دیدی، از قول من به آقا سلام برسان و بگو؛ عموعباس خیلی
دوست داشت یک بار تو را از نزدیک زیارت کند». برخیز پدرم، آقا دارد به قم
می آید و من، دختر تو، 6 ساله از قم، نقاشی ام تمام شده. مداد رنگی ام تمام
شده اما هنوز آه دارم برای کشیدن ماه. من ماه را با آه می کشم و یک لحظه
تنها نمی گذارم رهبرم را…
¤ ¤ ¤
رقیه خانم! پدر تو عموعباس رزمنده روزگار جنگ بود اما او را جنگ روزگار
کشت. دشمن خیال کرده تو چون کودکی، چون کوچکی، پس نوگل بهاری. مرد کارزاری
تو، آفرین! چه تصمیم قشنگی گرفته ای که می خواهی ویلچر پدرت را هم بیاوری
استقبال و نقاشی های قشنگت را بگذاری روی ویلچر. هرکسی از تو پرسید؛ چرا
روی این ویلچر کسی نیست، نقشی که از عموعباس روی تخت زده ای، نشانش بده و
بگو؛ ایناهاش، این بابای من است و بعد برو روی شانه های ویلچر بایست و ماه
را نشان چشمانت بده و از شوق، گریه کن و داد بزن که؛ بابای ماست خامنه ای.
یادت هست آخرین وصیت عموعباس را که به تو گفت: بعد از من هر وقت دلت گرفت،
به خامنه ای بگو بابا، آرام می شوی.
¤ ¤ ¤
عموعباس! بابا دارد می آید قم. قمقمه ات را خوب تمیز کرده ام. چند باری
شسته ام چرخ ویلچرت را. شده عین روز اول. دارد برق می زند. چفیه ات را به
جای روسری بر سر می کنم و می آیم به خیابان و همان طوری که تو دوست داشتی،
چادر روی سرم می اندازم. من مدتهاست که به سن تکلیف رسیده ام. از آن روزی
که تو به من گفتی؛ خامنه ای، خمینی دیگر است، تکالیف من شروع شد. من هر شب
مشق می نویسم از وصیت نامه تو در کلاس آمادگی. من دختربچه نیستم؛ مرد
کارزارم و قول می دهم به تو ای بابای خوبم، هیچ وقت، هیچ وقت، هیچ وقت،
تنها نگذارم علی را. عموعباس! دل توی دلم نیست که در کدام خیابان، روی
ویلچر تو چشمم به جمال آقا روشن می شود اما همین که ماه را دیدم، قول می
دهم سلام تو را با صدای بلند، بلند بلند به گوشش برسانم و طوری که همه جمع،
همه پروانه ها، حتی حضرت شمع، بشنوند صدایم را فریاد بزنم؛ بابای ماست
خامنه ای.

همین
متن را فردا در کیهان بخواتید. هنوز هم وقتی نوشته ای از من در روزنامه ای
به خصوص اگر آن روزنامه، کیهان باشد، کار می شود، همان قدر خوشحال می شوم
که 10 سال پیش برای اولین بار مطلبی از من در کیهان کار شد و بال درآوردم.